"Ik geef mezelf geheel aan Jezus in gedachten, woord en daad; al mijn krachten en talenten in Zijn dienst van vroeg tot laat."
Dit zijn de eerste regels van lied 396 van het Leger des Heils. Hoe makkelijk zingen we soms niet de teksten van liederen zonder erbij stil te staan wát we eigenlijk zingen. Want wat staat er eigenlijk in deze twee regels? Kijk maar eens goed en denk er even over na, ik kom er straks op terug.
Wat mij eigenlijk het meeste aansprak in dit lied was het tweede couplet.
"Met mijn handen wil 'k Hem dienen; 'k zet mijn voeten op Zijn weg en mijn ogen op Hem richtend, prijst mij mond Hem door wat 'k zeg."
Het met de mond zeggen dat we bij Jezus horen lukt soms nog wel, en het prijzen ook wel, al is het maar alleen op zondagmorgen in de kerk. Maar het met handen dienen....hoe ziet dat er dan uit? Is dat ook op de zondag helpen bij de dienst? Of is het meer dan dat? Is het misschien door de week als je mensen tegenkomt die hulp vragen om er voor ze te zijn? Om mensen die niets of niemand anders hebben, om daar aandacht aan te besteden? Durven we dat? Of zijn we al zo beïnvloed door de maatschappij dat we argwanend kijken naar iedereen die zijn hand ophoud en vraagt of je een euro kunt missen? Zijn wij zo bedwelmd door de media dat elk mens die van buiten komt slechte bedoelingen heeft? Is niemand meer te vertrouwen dan alleen de mensen uit je eigen straatje? Of zelfs die niet meer?
Wij mensen zijn snel met vergeten maar vooral snel met oordelen. En dat oordelen doen we dan meestal op onvolledige informatie. Nieuwsgaring is tegenwoordig gericht op het vinden en verspreiden van slecht nieuws. Van alle dingen hoor je meestal alleen de negatieve kant. Het positieve nieuws is minder belangrijk. Het lijkt wel of wij als maatschappij een bepaalde mate van onvrede moeten hebben om in de hand gehouden te worden. Worden wij mensen te vrij met het uitvoeren van andere zaken als wij niet zo in beslag genomen zouden worden met al het negatieve uit de wereld? Als we eens gingen geloven dat er ook goede mensen zijn, mensen die goede dingen doen. Dat er zelfs wonderen gebeuren, ook nu in deze wereld ! Wat als we daar meer aandacht aan zouden geven? Hoe denken we dan over andere mensen? Als er geen negatieve dingen over anderen verteld zouden worden? Waarom zou je zelf dan negatief over een ander denken? We kunnen dus concluderen dat we allemaal 'slaaf' zijn van de media en dan vooral van de mensen die beslissen over welk nieuws ze naar buiten willen brengen. Nu is dat niets nieuws en weten we het allemaal ook wel, maar we zijn te mak om er iets van te zeggen. Totdat het over geloofskwesties gaat. Dan springen we gelijk op om (misschien ook wel de vooringenomen ideeën van mediamagnaten) ons te verdedigen. Want we mogen toch immers zelf bepalen wat we geloven?
Wanneer gaan we weer voor onszelf denken? Wanneer laten we het gezonde verstand weer eens aan het werk? Het is wel makkelijk om alles voorgekauwd te krijgen, maar zelf nadenken levert vaak meer op.
Even terug naar het begin. "Ik geef mezelf geheel aan Jezus". Met alles wat je hebt jezelf aan Jezus geven. Over Hem praten, je geloof in Hem handen en voeten geven. En natuurlijk gaat dat niet zo makkelijk als ik het nu zeg. Zijn we niet vaak blind en kreupel als het om het geloof gaat? Horen we niet vaak wel iets en zeggen we dat maar na omdat we denken dat het zo hoort? Wordt het niet eens tijd om iets meer te doen dan alleen te luisteren met de ogen dicht? Wordt het niet eens tijd om te kijken wie wat zegt en erover na te denken of we ook iets kunnen met wat er gezegd wordt? Immer heeft Jezus de blinden niet laten zien en de kreupelen weer laten lopen?
"Woord en daad, al mijn talenten in Zijn dienst van vroeg tot laat." Dus niet alleen praten (woord) maar ook doen (daad). En niet iedereen is gemaakt om hetzelfde te doen als een ander. Ieder heeft zijn eigen talenten die hij/zij kan benutten om deze wereld een betere plek te maken. Niet iedereen is gemaakt om voor een volle (of bijna lege) zaal te spreken. Niet iedereen is gemaakt om muziek te maken. Niet iedereen is gemaakt om ergens op de wereld andere mensen te helpen. En toch kunnen we met ons allen al die taken wel volbrengen. Ieder op zijn manier, met gebruik van zijn talenten.
Laten we dus eens iets meer naar elkaar omkijken. Iets meer naar elkaar luisteren en iets minder van elkaar eisen of verwachten.
"Door liefde sterk bewogen, verbolgen om al 't kwaad,
volharden wij in smeken tot God, die onrecht haat:
Hoe lang nog duurt het lijden, hoe lang houd men zich doof,
hoe lang breekt eigenliefde de kracht van het geloof?"
(Liederen en gebeden uit Iona en Glasgow 16)
Met dank aan de liederen en strijdzangen van het Leger des Heils
