Vrije wil, ja of nee

Waarom doet God niets aan alle ellende?

Deze opmerking zal iedereen wel eens gehoord hebben. "Als er een God bestaat, waarom laat Hij dit dan allemaal toe?" Het antwoord zit eigenlijk al in de vraag. 

Is het je wel eens opgevallen dat je bijna altijd twee keuzes hebt? Dat er eigenlijk van alles in tweevoud komt? Licht en donker, goed en slecht, ja en nee, aan en uit, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. In welke situatie je ook kijkt, er is altijd een alternatief. Dat is vanaf het begin van de wereld al zo. En de keuzes zijn altijd tussen God en satan. 

God heeft ons een eigen wil gegeven zodat we uit eigen vrije wil, en dus met volledige overtuiging voor Hem kunnen kiezen. Trouw jij liever met een vrouw die gedwongen met je móet trouwen, of met een vrouw die stapelverliefd op je is en zelf niets liever wil dan met je trouwen? Daarom ook de vrije keus voor goed en slecht. Ziekte zal God je niet geven. Wel een alternatief. De keus is aan jezelf hoe je ermee om gaat. 

Helaas is het soms niet helemaal duidelijk dat je eigenlijk altijd maar twee keuzes hebt. We hebben ons aangeleerd om zelf vaak nog diverse andere keuzemogelijkheden in te bouwen. Dat voelt beter als je meer hebt om uit te kiezen, toch? Denk maar aan een simpele lichtschakelaar. Vroeger had je twee keuzes: aan of uit. Tegenwoordig moet er een 'dim-stand' op zitten. Aan of uit is niet meer genoeg. We willen nét ietsje meer, of nét ietsje minder. 

Even terug naar de vraag waarom God ziekte en narigheid toelaat. Als het dus aan God ligt, dan is er geen ellende. De keuzes die wijzelf maken zijn vaak de oorzaak van de ellende. Klinkt hard? Het is inderdaad niet leuk om te horen dat wij zelf de oorzaak zijn. Verleid en misbruikt door satan, zijn wij mensen het instrument waarmee het vuurtje aangestoken wordt. Toch kunnen wij ook zelf deze vuurhaarden blussen, met behulp van het Leven Water. Wij hebben zelf de keus: goed of slecht, water of vuur.

Keuzes

"Denk niet dat Ik ben gekomen om vrede op aarde te brengen. Nee, eerder een zwaard." 

(Mattheüs 10:34) 

Een hele confronterende uitspraak van Jezus. Komt Hij géén vrede brengen? Maar het zwaard? Dat staat toch haaks op wat we steeds over Jezus te horen krijgen en waar we in geloven? Toch Is het inderdaad zo dat het zwaard ook gehanteerd moet gaan worden, vroeg of laat.

Afgelopen weekend heb ik als deelnemer meegedaan met de Struggle4Bibles Walk. Elders op mijn blog kun je daar meer informatie over vinden. Dit jaar liepen we voor bijbels in het Midden-Oosten. Een land waar het letterlijk levensgevaarlijk kan zijn om ervoor uit te komen dat je in God en in Jezus gelooft. We hoorden voordat we aan de loop begonnen dat er een vrouw in haar auto was doodgeschoten alleen omdat ze een kruisje aan haar binnenspiegel had hangen. Kun je je dat voorstellen? Het is misschien makkelijker voor te stellen in dit land dat het gebeurt als je een sjaal van Ajax op de hoedenplank hebt liggen en in Rotterdam rond gaat rijden, of andersom, een sjaal van Feijenoord en dan in Amsterdam rond gaan rijden. Dan zeggen we vaak: tja, dan vraag je er ook om om aangevallen te worden! Maar denken we dat ook met een kruisje aan de binnenspiegel?

Ook kunnen we denken aan het gezinsleven van die vrouw die ik eerder genoemd heb. Ze had een kruisje aan haar binnenspiegel hangen. Dat moet in zo'n land wel betekenen dat je voor meer dan 100% overtuigd bent van je geloof. Ik kan me voorstellen dat haar ouders daar niet blij mee zijn geweest, en misschien wel erger, haar ervoor verstoten hebben.

"Ik ben gekomen om verdeeldheid te brengen tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, tussen schoonmoeder en schoondochter. Iemands ergste vijanden zullen zijn huisgenoten zijn."
(Mattheüs 10:35-36)

Wij leven in een vrij land. Hoe gaan wij dan om met keuzes maken? Maken wij écht onze eigen keuzes, of laten wij ons toch beïnvloeden door wat bijvoorbeeld onze vrienden ervan vinden? Durf je in je vriendengroep te zeggen dat je in Jezus gelooft? Durf je te zeggen dat je niet mee naar de disco gaat omdat je Bijbelstudie hebt? Of ga je juist niet naar Bijbelstudie omdat je dan niet met je vrienden uit kunt? Keuzes maken wij elke dag. En elke keuze heeft in meer of mindere mate invloed op de rest van je leven. Het maken van die keuze hoeft niet lang te duren, de gevolgen die het kan hebben kunnen blijvend zijn.

Een wat minder heftige keuze is het wel of niet meedoen aan bijvoorbeeld Struggle4Bibles. Het doel is een pluspunt om mee te doen: geld inzamelen om elders in de wereld Bijbels uit te kunnen delen - inclusief studiemateriaal - en zo het evangelie over de wereld te verspreiden. Een geweldig doel natuurlijk. Maar heb je daar een hele vrije zaterdag voor over? Wil je tot je fysieke uiterste gaan om dat geld bij elkaar te krijgen? Wil je je geloof wel blootgeven als je mensen gaat aanspreken en vragen om je te sponsoren voor deze loop? Allemaal keuzes die niet altijd makkelijk zijn. Maar ze zullen niet gelijk levensbedreigend zijn, niet in ons land.

Al kan het voor sommige mensen wel over komen als 'karaktermoord'. Geloven is één ding, maar er openlijk voor uitkomen is totaal iets anders. 

"Wie zijn leven niet wil opgeven, zal het verliezen. Maar wie zijn leven opgeeft voor Mij, zal het behouden." 

(Mattheüs 10:39)

Als je alleen maar bezig bent met je eigen karakter, met je eigen winst, of je eigen belang, dan zul je volgens het bovenstaande vers dus niet ver komen. Als je je inzet voor de Vader, ongeacht wat de gevolgen zijn of wat je ervoor moet doen of laten, dan zal de beloning groot zijn. Welke beloning? Het eeuwige leven bij de Vader. 

"Wie jullie ontvangt, ontvangt Mij. En wie Mij ontvangt, ontvangt God die Mij gestuurd heeft. Wie een profeet ontvangt omdat hij een knecht van God is, zal dezelfde beloning krijgen als een profeet. Wie een goed man ontvangt omdat hij goed is, zal dezelfde beloning krijgen als hij. En wie een van deze geringe mensen iets te drinken geeft, al is het maar een beker koel water, omdat het een leerling van Mij is, die zal zeker worden beloond."

(Mattheüs 10:40-42)

Vader(s)

Een eigen gedicht: 

Vaders

Een vader weet vaak hoe iets moet,

Al doet hij misschien niet altijd alles goed.

Een vader hoort een steun te zijn

Een baken in de woestijn.

Vraagbaak voor zijn eigen kinderen

Vader staat voor je klaar

Maakt niet uit wanneer, waarvoor, is dat niet raar

Ongeacht de reden van je vraag

Hij helpt je, heel graag.

Vader, hoeksteen van het gezin.

Hoe mooi is het beeld van een vader niet. De man van het gezin die zorgt dat er eten op de plank komt, dat vrouw en kinderen veilig zijn, en zorgt voor de vrede en veiligheid binnen het gezin. Een geweldig beeld. Helaas weten we dat er genoeg vaders zijn die hier niet aan voldoen. Vaders die alleen aan zichzelf denken. Vaders die met tegenzin thuis komen, omdat het nu eenmaal moet. Vaders die eigenlijk helemaal geen vader hadden willen zijn. En omdat zij zich dan belabberd voelen, lijd het hele gezin gedwongen mee.

Ik heb al eerder aandacht gegevn aan de rol van de man binnen het gezin. Ik ben ervan overtuigd dat dit nog steeds van veel waarde is, ook voor de maatschappij zoals hij nu is. Misschien JUIST nu in deze tijd.
Lees deze blog nog maar eens door

Niet alleen voor vaders, maar voor mannen in het algemeen is de volgende blog geschreven: Mannen van God Een mooi boek.

Hoe kunnen wij met mensen omgaan?  Zie ook deze blog - omgaan met mensen

Wij mannen en zeker wij vaders moeten opnieuw goed onze rol en invloed in het gezin terugvinden. Ons gezin is een druppel in de zee. Als je die druppel in beweging zet, dat zie je de kringen steeds wijder zich verspreiden in de zee. Naast je eigen gezin beïnvloed het dus veel meer mensen dan je zou verwachten. Doe er je voordeel mee mannen. Laat ons opnieuw de hoeksteen van het gezin worden/zijn.

Waar zit je als man mee? Zijn er dingen waar andere mannen misschien een antwoord op kunnen geven voor je? Laat ons een ondersteunende schouder voor elkaar zijn.

Pinksteren

Wat is Pinksteren?

Pinksteren is de tijd van hulp.
Bijbels gezien is het de periode na de hemelvaart van Jezus. De discipelen bleven toen 'alleen' achter en voelden dat eigenlijk ook zo. Hun voorganger en leraar was naar Zijn Vader teruggegaan en nu moesten ze alleen verder. Tenminste, zo moet het gevoeld hebben. Jezus had ze hierover al dingen verteld zoals in Handelingen 1 bijvoorbeeld:

Handelingen 1:4-5 'Toen hij eens bij hen was, droeg hij hun op: ‘Ga niet weg uit Jeruzalem, maar blijf daar wachten tot de belofte van de Vader, waarover jullie van mij hebben gehoord, in vervulling zal gaan. Johannes doopte met water, maar binnenkort worden jullie gedoopt met de heilige Geest.’

Ik kan me alleen heel goed voorstellen dat je op zo'n moment daar niet meer aan denkt. en dan krijg je ineens een 'warm gevoel' van binnen. Een gevoel van blijdschap, van zekerheid, van liefde. Wat een openbaring moet dat zijn geweest! Zoveel opwinding brengt je wel van je stoel, en uit je huis! De discipelen gingen dan ook al snel naar buiten en vol van vuur begonnen ze te spreken over hun Heer en Heiland! Vol overtuiging konden ze vertellen wat ze allemaal geleerd hadden van Jezus in de 3 jaar dat Hij bij hun was geweest. Alles viel op dat moment op zijn plek, alles werd ineens duidelijk voor hen. Vanuit die overtuiging brachten ze het goede nieuws aan iedereen die het maar horen wilde. En meer dan 3000 mensen werden gedoopt die dag! Is dat een 'opwekking' of niet?

Hoe gaat dat tegenwoordig? Er zijn inderdaad 'opwekking' conferenties. Naar mijn idee gaan daar mensen naar toe die al geloven en eigenlijk een nieuwe 'boost' nodig hebben. Is dat een 'opwekking' van ongelovigen die op dat moment tot bekering komen? Nee niet echt. Zonder het vuur in onszelf kunnen we geen vlammetje bij een ander aansteken.

"Vader laat  bij ons ook weer het vuur ontsteken. Zet ons opnieuw in vuur en vlam. Laat ons het middel zijn om Uw liefde te verspreiden onder de mensen. Ook onder de mensen die U nu nog niet kennen of willen kennen. Vader geef ons opnieuw Uw Heilige Geest. Amen."

Emotie en gevoel

Emoties en gevoelens

Wij mensen zijn eigenlijk maar rare wezens. We vinden onszelf de meest intelligente 'diersoort' op deze aardbol. Toch zijn onze emoties dierlijk primitief te noemen. Als kuddedieren zijn we voor ons gevoel vaak afhankelijk van anderen. Andere mensen die op welke manier dan ook een bepaalde invloed op ons hebben. Zowel positief, als negatief. Normaal gesproken krijg je de positieve invloeden van je naaste omgeving. Familie, vrienden. Toch gebeurd het ook regelmatig dat je juist in die omgeving geen positieve invloed terugvind. Onbegrip is er vaak een reden voor. Er wordt vaak geen moeite genomen om te informeren naar een bepaalde oorzaak ergens van, en daardoor verslechtert de situatie vaak. Instinctief handelt de mens dan op een bepaalde manier. Een manier die door de ander dan emotioneel vaak weer niet te hanteren is. En dan zijn wij mensen de meest 'intelligente' diersoort op aarde?