Droge woestijnen

Woestijnen. We kennen allemaal de dorre tijden in ons leven. Een woestijn. Geen water te zien, geen boom te bekennen. Alleen maar zand, heel veel zand. Je hebt geen richtingsgevoel meer. Rondjes lopen....dorst.....wanhoop.

Hoe bestaat het dat in deze dode omgeving waar je denkt dat leven niet mogelijk is, je ineens wat over de grond ziet schieten? Spinnen, salamander-achtigen, slangen. Ook in een woestijn is leven. Ook in je dorre tijden is er hoop. Soms laat je jezelf verleiden door een fata morgana na te jagen en dan is de teleurstelling extra groot als je erachter komt dat het niet echt is. En tóch is er leven in de woestijn.....

Laat je leiden door de hoop van het Levende Water, door Jezus Christus. Hij zorgt voor je in tijden dat je door een woestijn moet trekken. Ook ik heb mijn woestijn achter mij gelaten. Met hulp van Jezus. Op de momenten dat je denkt niet meer verder te kunnen is Hij er om je hand vast te pakken en je overeind helpt. Nooit zal Hij je vertrouwen beschamen.

Verheugt u mensen op de komst van uw Redder, Jezus Christus en laat u tot die tijd leiden door het Woord van God. U zal worden als een boom aan de oever van een rivier. Sterke wortels en veel takken met een groot bladerdak. U zal sterk staan en als steun voor anderen dienen, hen schaduw geven als zij zich in hun woestijn bevinden. Wees blij! Door het doorkruisen van uw eigen woestijn kunt u nu anderen helpen die dreigen te vallen. Dankbaar zullen zij uw hulp aanvaarden. 

Ga met God en u zal het eind van de woestijn bereiken.

Donkere wolken

In het licht van de afgelopen gebeurtenissen in combinatie met situaties in ons persoonlijke leven en dat van anderen, komen deze liederen en teksten mooi uit denk ik:

Lied 329 vers 3 en 4:

Geest des Heren, woon in mij, dat ik altijd tactvol zij,
dat ik afga op mijn doel met respect voor elks gevoel
en met liefde en vriendelijkheid, zielen tot mijn Meester leid.

Geest des Heren woon in mij, dat ik waarlijk heilig zij,
breek het kwade in mij af, oogst het graan verbrand het kaf
en met alles wat ik doe, leef ik naar Gods volheid toe.

Om het licht uit te dragen in deze donkere wereld hebben we hulp nodig. Hoe meer lichtjes er branden hoe verder het donker verdreven wordt. Laten we het echter wel met respect doen. Kwaad met kwaad vergelden helpt immers niets.


Lied 235

Ik zal niet vrezen als er donk're wolken dreigen
God is mijn Vader en Zijn oog waakt over mij
Hij kent mijn zwakheid en beschermt mij in gevaren
Ik heb de zekerheid, 'k ben in Zijn hand

Al weet ik mijn toekomst niet, ik mag op Hem vertrouwen
en stap voor stap vol zorg en liefde leidt Hij mij
in vast vertrouwen volg ik waar Zijn hand mij heen leid,
Is het donker om mij heen, 'k ben in Zijn hand

In het verleden heeft de Heer Zijn trouw bewezen
Als ik Zijn wil deed baande Hij de weg voor mij
En als mijn hart eenswillend met Gods wil zal wezen
dan weet ik altijd weer, 'k ben in Zijn hand

Wetend dat God altijd bij je is geeft je de zekerheid dat niets je kan deren. Natuurlijk kunnen mensen je pijn doen, je buitensluiten of wat een mens ook kan verzinnen. Uiteindelijk weet je dat de beloning klaar ligt aan de voet van Gods troon. De God van Abraham, Isaac en Jacob is een trouw en eeuwig God. Zijn wil verandert niet. Hij wil liefde voor iedereen, daarom geeft God zoveel genade. Als we Zijn wil doen dan zijn we zeker van onze toekomst, een toekomst in Gods huis. We mogen dan thuiskomen. Tijdens dit leven zullen we regelmatig regenbuien moeten doorstaan, door plassen fietsen tegen de wind in, onweer weerstaan voordat we ons droge warme thuis bereikt hebben. Vertrouw erop dat je dat eindpunt bereikt als je op de juiste weg blijft fietsen. God zal je hierbij ook helpen. Laat andere mensen ook delen in je leven, hierdoor kun je af en toe eens uit de wind fietsen als je voor elkaar gaat rijden. Op die manier wordt de rit iets dragelijker en kun je af en toe even uit de wind fietsen.

Vraag niet alleen naar iemand die met je mee wil fietsen, maar wees ook iemand die met een ander mee fietst.

Het soldaatje

Het soldaatje

Strijdend voor vrijheid, strijdend voor gerechtigheid. Bereid offers te brengen zodat anderen kunnen blijven genieten van datgene wat ze gewent zijn. Het soldaatje traint veel om zichzelf ervan te overtuigen dat hij de taak die hij te doen heeft ook uit kan voeren. Hij brengt offers in fysieke inspanning, in tijd die hij niet bij familie en vrienden kan zijn, in afzondering voor studie. Hij is trots als er weer een missie geslaagd is en de mensen weer of nog steeds in vrede en vrijheid kunnen leven.
Maar wacht? Wat doen we met die vrijheid? Wat doen we met onze welvaart?

De vrijheid die er is, bevochten door anderen, beschermen we zo goed dat niemand anders daarin mag delen. De mentaliteit 'wat van mij is is van mij, en van niemand anders'. Want je weet maar nooit wat die ander gaat doen. We sturen militairen naar het buitenland omdat het daar toch wel erg is allemaal. Mensen die hun mening zeggen worden bedreigd, economisch is het ook al niet eerlijk verdeeld. Daardoor vluchten mensen naar andere landen waar het wél goed geregeld is....

Naar Nederland bijvoorbeeld. Waar je, als je wat zegt, stenen door je ruit krijgt. Waar je mening net zo min gewaardeerd wordt als de roep om hulp als zelfs de voedselbanken geen voedsel meer voor je hebben. Waar men steeds meer angst krijgt om ziek te worden omdat men het gewoon niet meer kan betalen. Ziek worden betekend blut raken. En als je blut bent dan heb je niet alleen een probleem, je bent het ook. En problemen hebben we niet in Nederland, dus wordt je doodgezwegen. Is dat wat welvaart doet? Is dat het waard om voor te vechten?....

De geschiedenis gaat zich herhalen...
De vraag is alleen hoe ver we het laten komen. Wordt het zoiets als het Oost-Londen van midden 1800? Armoede, mensen die op straat leven, honger.....In die tijd stond een ander soort soldaat op. Vechtend voor een beter leven van al die arme mensen op straat. En hoe welkom is een kopje soep soms al niet? Hoe lekker kan een warm kopje soep zijn als je dagen lang buiten slaapt en leeft. Hoe goed voelt het als er iemand naar je omkijkt? Hartverwarmend als je merkt dat je niet alleen staat. Ook dat zijn soldaten met een missie.

Het uitdelen van soep en zeep zal denk ik weer vaker voor gaan komen. Gewoon omdat onze maatschappij lijkt af te glijden naar een nieuwe crisis. Het de andere kant op kijken zal op den duur niet meer kunnen. Laat mij dan maar soup (soep) en soap (zeep) uitdelen. Laat mij dan maar soldaat zijn in de volle overtuiging dat de mens van binnen goed is. Dat de mens geliefd is bij God. En als God de mens liefheeft, waarom zou ik dat dan niet doen?

Laten we allemaal goed om ons heen kijken en oog hebben voor mensen die hulp nodig hebben. Durf er ook naar te vragen. Voorkom dat vrienden of bekenden te laat aan de bel trekken. Praat met ze onder het genot van een lekkere warme kom soep.

Strijdend voor vrijheid, strijdend voor gerechtigheid, strijdend voor het evangelie. Het soldaatje aanvaard met passie zijn missie, jullie ook?

Psalm 57:2-3

Wees mij nabij, o God,

en geef mij uw genade,

mijn ziel vindt alleen maar bescherming bij U.

Ik schuil in de schaduw van uw vleugels,

tot het gevaar is geweken.

Ik roep tot God, de Allerhoogste,

die mij bevrijden zal.