Rijdend

 

Rijdend

Al rijdend tuur ik in de verte....Zand is wat ik zie. Af en toe een lemen huisje waar hier en daar wat gaten in zitten. De bewoners lijkt het niet te deren. Zij houden ons in de gaten. Als blijkt dat we doorrijden gaan de mensen verder met hun bezigheden. Aan de andere kant van de weg zie ik achter een wal van zand rook komen. Zwarte rook. Dat moet weer een olieveld zijn wat in de brand gestoken is. Daar hebben we er al meerderen van gezien. Soms ziet het er allemaal zo troosteloos uit. Zand, kapotte huizen, een station met beschoten treinstellen. Triest. Om niet helemaal gek te worden bedenk ik me dat we hier goede dingen doen. We hebben geholpen om een weeshuis voor meisjes opnieuw op gang te brengen. Zeker in deze gebieden hebben meisjes die alleen zijn weinig kansen. Dat voelt best een beetje goed, om iets goeds te doen. En toch veranderd daar de zanderige omgeving niet van. 

We leven ook hier nu in een maatschappij die uit zand bestaat. Hoe ver je ook kijkt. Het groen is er een beetje vanaf. En niet iedereen kan daar tegen. Sommige mensen draaien door als ze een tijd lang geen plantje zien. Zij kunnen zich niet voorstellen dat het in de toekomst weer mooi begroeid kan zijn allemaal, als we nu even leven met een zanderige omgeving. Sommigen vinden dat een ander prima in zand kan leven, maar zij toch nog steeds recht hebben op hun eigen paleisje. Persoonlijk loop ik dan liever door het zand naar de mensen waarvan hun kleine huisje kapotgeschoten is, en probeer ik te helpen dat huisje te repareren. Ook al ben ik het niet geweest die het kapot gemaakt heeft. 

Laten we onze zandbril opzetten en door de zandstorm heen kijken waar we kunnen helpen en op welke manier. Soms moet je inderdaad een kapje voor je mond doen, geloof me, zand in je mond is niet prettig. Soms moet je je beschermen tegen de zandstorm. Schuilen kan niet altijd dus een goede persoonlijke bescherming is zeker nodig. Je kunt immers niemand helpen als je zelf gewond raakt of ziek wordt? 

Wil je weer in je paleisje wonen? Kom dan eerst van je troon en help de anderen. Hoe eerder we allemaal door de storm heen zijn, hoe eerder jij weer op je stoeltje kan gaan zitten kijken naar anderen. Samen zijn we één !

Geloof is lastig

 

Als het leeft.....

Geloof is een lastig iets eigenlijk.

God heeft de aarde en alles wat erboven, erop, erin en eronder is gemaakt. God heeft ook de mens gemaakt. Heeft God dan ook de mens geholpen om medicijnen te ontdekken en te maken? Of verteld God alleen iets aan evangelisten waar en wat ze moeten preken? Geeft God de mens wel eens tekenen? Of helpt God alleen de genezers op een podium? Moeten wij afwachten wat God doet als er een virus rondwaart of we het wel of niet (moeten) krijgen? Of geloof je dat God ook de wetenschap gebruikt, wetenschap die immers ook uit mensen bestaat die de stem van God kunnen horen? Kan een vaccin iets zijn dat van God komt?

Misschien komt het vaccin van de satan, wie weet. Of misschien toch niet?

Kwam melaatsheid van God? Of heeft God door Jezus melaatsheid genezen? Hoe heeft de wereld gereageerd op het uitbreken van het Ebola-virus? (Ik weet, dat is ver van ons bed dus zal het ons niet interesseren, maar zoek het eens op).

Misschien moeten we iets minder oordelen en iets meer in oplossingen denken. Ook al kan dat betekenen dat we iets moeten doen wat niet populair is of wat buiten onze 'comfortzone' valt.

Voor wie doe je het?

 Voor eigen eer?

In plaats van een vlog maar weer even een blog. Scheelt maar één letter 🙂

Een corona-jaar en veel persoonlijke uitdagingen hebben ervoor gezorgd dat alles aan de kant heb gezet. Niet wat betreft het gezinsleven, wel alles daarbuiten ongeveer. Ook wat geloof betreft. Niet het geloof zelf, maar wel alle "verplichtingen" die het voor mij met zich meebracht, die ik mijzelf oplegde. Maar God laat nooit iemand alleen. God is er altijd, ook als jezelf even geen zin meer hebt. En dat laat Hij ook weten. Via Zijn woord en via andere mensen. Hoe? Tijdens de samenkomst van 15 augustus kwamen een aantal dingen voorbij.

Lied 350

1 - Kan ik in eigen kracht God dienen, het smalle pad zelfstandig gaan? Ben ik in staat mijn kruis te dragen, dagelijks achter Jezus aan? 

refr: Nee, niet ik maar Christus is het die mij daartoe de kracht verleend (2x)

2- Ben ik bij machte God te prijzen als mijn weg door woestijnen gaat? Ben ik in alle omstandigheden steeds tot trouwe liefde in staat?

3- Ben ik zo sterk dat ik door kan werken, ook als ik ontmoedigd raak? Ook al is geen mens mij dankbaar voor het vervullen van mijn taak?

Zeker dit laatste couplet was zeer treffend. Dit en een droom die nacht ervoor lieten me mijzelf afvragen waar ik alles voor deed. En vooral voor wie ! Voor mezelf of voor God? En als je eenmaal begint met jezelf dingen af te vragen, dan krijg je nog meer "aanwijzingen". Zoals lied 371 een week later.

Lied 371

1- Peil mij o God en weet mijn diepste grond. Toet mij o Heer en vind wat niemand vond. Kom met Uw licht dat iedere smet ontdekt, en ban dan uit wat nog mijn ziel bevlekt.

2- Hoor mij toch aan als ik mijn verlangen zeg. Hier ben ik Heer, neem al mijn zonden weg. Geef mij een geest die strijdend overwint en in de worsteling vrede en vreugde vind.

3 - Neem mij geheel en aan Uw beeld gelijk, dien ik U eeuwig in Uw koninkrijk. Geef me Uw bevel, bestem mij voor een taak. Maak mij een strijder voor Uw heilige zaak.

4 - Kom met Uw Geest die het levensvuur ontsteekt. O, wek mij op en schenk mij wat me ontbreekt. Kom met de kracht die het scheppingswerk herstelt, wijd me als apostel, vorm mij tot een held!

Hier is het het derde couplet wat eruit sprong voor mij.

Dit zijn zomaar wat teksten die je, die mij aan het denken zetten. Deed Jezus wat Hij deed om er zelf beter van te worden? Hij onderging de meest gruwelijke doodstraf! Het lijkt me niet dat je dat voor je plezier doet. 

Neem eruit wat voor jou van toepassing is en ga ermee bezig deze week, dat ga ik ook doen 🙂