Oordelen

Worden wij niet be(ge)oordeelt ?

Als je tegenwoordig eens rondvraagt, of praat met mensen over het geloof, dan is de nieuwe stroming ervan overtuigd dat Jezus niet oordeelt, en wij dus ook niet mogen oordelen. Maar is dat ook zo? Jezus heeft inderdaad gezegd dat Hij een nieuwe wet voor ons heeft. Liefde was het belangrijkste. Maar was het God niet die zelf zei dat Hij zijn kinderen tuchtigt uit liefde? Als een kind iets doet wat niet mag, dan bestraf je dat kind, op welke manier dan ook. Iemand bestraffen doe je pas nadat hij/zij veroordeelt is. Opvoeden wordt dus eigenlijk best moeilijk zonder te (ver)oordelen. 

In Romeinen 8 staat het bekende vers: Er is geen veroordeling voor wie van Jezus Christus zijn.

Geen veroordeling. Dat staat er inderdaad. Er staat ook: voor wie van Jezus Christis zijn. Wie zijn dan van Jezus? Zij die van Jezus Christus zijn doen niet meer hun eigen zin, maar laat zich lijden door de Heilige Geest. (vers 4)

1 Het is duidelijk dat mensen die van Christus Jezus zijn, niet veroordeeld zullen worden. 2 Doordat u met Christus Jezus verbonden bent, geldt voor u de nieuwe wet: de wet van de Geest, de wet van het leven. U bent losgemaakt uit de wurgende greep van de zonde en bevrijd uit de macht van de dood. 3 Het was voor de wet niet mogelijk te bevrijden, omdat zij stukliep op de zwakheid van de menselijke natuur. Daarom heeft God zijn eigen Zoon als mens in het zondige bestaan gestuurd. Om ons te bevrijden van de zonde heeft Hij het oordeel van God op Zich genomen. 4 Nu wordt aan de eis van de wet voldaan, want wij doen niet meer onze eigen zin, maar laten ons leiden door de Heilige Geest. 5 Wie zijn eigen zin doet, denkt en leeft alleen op natuurlijk vlak. Maar wie zich door de Heilige Geest laat leiden, denkt en leeft geestelijk. 6 Het doen van uw eigen zin leidt ten slotte tot de dood. Maar de kracht van de Heilige Geest brengt ons leven en vrede. 7 Onze eigen zin gaat recht in tegen de wil van God. Hij onderwerpt zich niet aan Gods wet en kan dat ook niet. 8 Mensen die alleen maar hun eigen zin doen, kunnen God dan ook niet tevreden stellen. 9 Met u is het anders. U doet niet meer uw eigen zin, maar laat u leiden door de Geest, tenminste als de Geest van God in u woont. Als u de Geest van Christus niet hebt, hoort u niet bij Hem. 10 Als Christus in u woont, is uw lichaam weliswaar onderworpen aan de dood door de zonde, maar de Geest is uw leven, omdat God u als rechtvaardig beschouwt. 11 Als de Geest van God in u woont, heeft dat ook gevolgen voor uw lichaam. God heeft Jezus uit de dood opgewekt. Wel, doordat zijn Geest in u woont, zal Hij ook uw sterfelijke lichaam levend maken. 12 Dus, broeders en zusters, zijn wij aan onze eigen zin niets meer verplicht. Wij hoeven er niet aan toe te geven. 13 Als u zich door uw eigen zin laat leiden, zult u sterven. Maar als u zich laat leiden door de Heilige Geest en uw eigen zin prijsgeeft, zult u leven. 14 Want allen die door de Geest van God geleid worden, zijn kinderen van God. 15 Wij hoeven dus geen slaven van de angst meer te zijn. Nee, God heeft ons een andere geest gegeven. Wij zijn door Hem aangenomen als kinderen. En doordat zijn Geest in ons woont, roepen wij: ‘Abba! Vader!’ 16 Want in ons diepste wezen overtuigt Gods Geest ons ervan dat wij kinderen van God zijn. 17 En als wij Gods kinderen zijn, krijgen wij ook wat ons, als zijn kinderen, toekomt. Wat God aan zijn Zoon Jezus Christus geeft, zal Hij ook ons geven. Als wij hetzelfde lijden doormaken als Hij, zullen wij ook dezelfde heerlijkheid krijgen als Hij. 18 Ik weet zeker dat wat voor lijden wij hier ook doormaken, het in het niet valt bij de schitterende heerlijkheid die God ons straks zal laten zien. 19 De schepping ziet verlangend uit naar het moment waarop zal blijken wie de kinderen van God zijn. 

In dit stuk wordt zoveel duidelijkheid gegeven over het gewoon maar doen waar je je goed bij voelt, of je leven afstemmen op de Heilige Geest. En vooral dat het zeker niet hetzelfde is. Mensen verwarren het nogal eens met elkaar. "Doen waar je je goed bij voelt", "Doen wat je hart je ingeeft", "Je gevoel volgen". Dat is allemaal het 'doen van je eigen zin'.  En er wordt niet veroordeeld, maar het doen van je eigen zin leidt tot de dood. (vers 6) 

Want al ben ik mij van geen kwaad bewust, de enige die mij kan beoordelen, is de Here. Sta dus niet met uw oordeel klaar. Laat dat rusten tot de Here komt. Hij zal alles wat zich in de duisternis afspeelt, aan het licht brengen, en Hij zal laten zien wat er in ieders hart omgaat. Dan zal Hij iedereen de eer geven die hem toekomt.

(1 Korinthiërs 4:4-5) 

Ook hierin wordt nog weer eens aangegeven dat wij niet hoeven te oordelen. Die eer is aan God om te oordelen. Oordeelt God?  Jazeker, Hij zal iedereen de eer geven die hem toekomt. Dat betekend dus dat niet iedereen dezelfde eer krijgt. Ieder mens wordt dus anders beoordeelt. 

Zo zijn er vele teksten aan te halen in de bijbel, waarin blijkt dat er geoordeeld wordt. Het leven naar de vlees wordt niet getolereerd.  En doen wat je leuk vind, of wat je hart je ingeeft, is leven naar het vlees. Ik kan er niets anders van maken.

Ben ik perfect? Nee

Volg ik de volledige instructies uit de Bijbel? Nee

Verdien ik het dus om het eeuwige leven in de Hemel te ontvangen? Nee

Het  is door genade gegeven door Jezus Christus die voor mij en door mij veroordeelt is voor mijn zonden en daarvoor de prijs betaald heeft aan het kruis. 

Is dat een vrijbrief om dan maar lekker mijn eigen leven te gaan leiden? Dat lijkt mij niet. Het lijkt mij juist een extra motivatie om te leven naar tevredenheid van de Vader die ons gemaakt heeft, en tot eer van de Zoon die Zijn leven voor ons gegeven heeft.

Amen.

Verandering van bezit

Verhuizen

Wij zijn de laatste weken heel erg druk met verhuizen. Nu is het huis waar we naar toe gaan nog niet klaar. Hierdoor is het noodzakelijk dat we voor twee á drie maanden een ander onderkomen vinden. Gelukkig hebben we dat gevonden. De moeder van mijn vrouw was bereid om ons in huis te nemen, jawel het hele gezin. Zij krijgt er dus ineens vijf mensen bij. Een hele opgave voor haar denk ik.

Het is heel mooi om van dichtbij te zien wat mensen voor een ander over hebben. Het mensen in huis nemen, maar ook de mannen die hun vrije zaterdag opofferen om te komen helpen sjouwen. Geweldig toch? 

Maar zoals elke grote verandering in je leven, brengt een verhuizing ook stress met zich mee. Hebben we op tijd het huis leeg? Is de opslag die we gehuurd hebben groot genoeg? Allemaal vragen die door je hoofd spoken. 

En dan is er ook nog dat je, juist omdat je bij iemand in mag wonen, dat je automatisch je aan de daar geldende regels probeert te houden. Logisch toch? Hun huis, hun regels. Soms is dat best lastig, zeker als je zelf al je eigen 'landje' hebt gehad waar jouw regels golden. Maar ook dat gaat zeker lukken.

Eigenlijk is het net als met de aarde. Die is niet ontstaan door een grote knal. Welke regels zouden wij moeten hanteren als de aarde van een knal is? God heeft de aarde gemaakt en daarom behoren wij ons aan zijn regels te houden. Daar gaat het hele vraagstuk van het ontstaan van de aarde over. Als men toegeeft dat de aarde gemaakt is, dan gaan een heleboel dingen ineens opvallen. Want dan kloppen er een aantal dingen hier op aarde niet, en dan heb ik het voornamelijk over hoe mensen met situaties omgaan. 

Als de aarde van niemand is en door toeval ontstaan (door een explosie - en die veroorzaakt chaos. Laat maar eens iets ontploffen en kijk dan of de deeltjes allemaal netjes op een rij neervallen, of dat ze overal en nergens terecht komen), dan hebben wij ons ook niet aan regels te houden. We kunnen dan allemaal ons eigen stukje claimen en ons eigen ding doen. Eigenlijk kunnen we dan verder bouwen op dezelfde chaos als bij het ontstaan van de aarde. (in deze theorie)

Vernieuwing

Vandaag tijdens de dienst een Bijbeltekst gelezen die wel weer toepasselijk is deze periode. Het was Nehemia 1:8-9.

Denk toch aan wat U tegen Mozes hebt gezegd: “Als u zondigt, zal Ik u over verschillende landen verspreiden. Maar als u naar Mij terugkeert en zich nauwkeurig houdt aan mijn geboden, dan zal Ik u terugbrengen naar Jeruzalem, waar u ook bent. Want Jeruzalem is de plaats waaraan Ik mijn naam heb verbonden en die Ik voor u heb uitgekozen om er te wonen.” 

Ondanks de gevechten die nu allemaal gaande zijn in die regio heeft God hier tijdens de periode van Nehemia al de belofte gedaan dat iedere gelovige terug zal keren naar de plek die God uitgekozen heeft.

Verder lezen wij in Nehemia 1:6 dat hij de zonden belijd, niet alleen van de Israëlieten, maar ook van hemzelf en zijn familie. Daar begint het mee. Het belijden van je zonden in gebed. Die combinatie is onmisbaar.

Één van de liederen die wij bij deze dienst zongen bestond uit de volgende tekst:

Heer, wij vragen om vernieuwing; om een nieuwe stimulans

Door ons egocentrisch denken misten wij zo meen'ge kans

Refrein: 

Heer, wij smeken om vernieuwing; nieuwe visie, nieuwe kracht

opdat wij de wereld tonen wat van christenen wordt verwacht

Heer, wij vragen om vernieuwing; onze liefdesvlam brandt laag

Zelfzucht en gemakzucht maakten onze wil tot werken traag

Heer, wij vragen om vernieuwing; onze geestdrift is vaak schijn

want wij willen ons zo gaarne beter voordoen dan wij zijn

Heer, wij vragen om vernieuwing; onze blijdschap is verstomd

want wij zien zo weinig teek'nen dat uw rijk op aarde komt

Refrein (bij het laatste couplet)

Heer, wij danken voor vernieuwing die U toezegt in Uw Woord

Dank dat U, die alles nieuw maakt, onze bede nú verhoort.

Uit het liedboek van het LdH.

Dit lied sprak mij wel heel erg aan moet ik zeggen. Confronterend, maar heel erg waar. Wij denken als mens veel te vaak aan onszelf. Wij willen met zo weinig mogelijk moeite, zoveel mogelijk krijgen. Ook zijn wij te ongeduldig met het wachten op tekenen die wij verwachten van God. Ook al wordt er in deze tijd heel veel gesproken over tekenen van de eindtijd, ook dat kan te maken hebben met onze ongeduld.

Laten wij onze zonden belijden en in gebed bij de Heer brengen. Vraag daarna welke opdracht de Vader voor je klaar heeft liggen. Ben je ook bereid om die opdracht te aanvaarden en uit te voeren? Ongeacht wat die opdracht is? Discipelschap is ongelooflijk moeilijk, zeker in deze tijd.

Lijkt mij een mooie overdenking om de nieuwe week mee in te gaan.

Vertel het maar!

Vertel het verhaal maar!

Vaak worstel ik met het volgende vraagstuk:

Als christen hebben we de opdracht gekregen om het evangelie te verspreiden en te vertellen aan iedereen die het horen wil. Maar hoe begin je daar tegenwoordig over? Het kwam vandaag in de dienst ook nog naar voren, dat men tegenwoordig niets meer met het geloof heeft.

"Ik kan het zelf allemaal wel, daar heb ik geen God voor nodig". 

"Er bestaat helemaal geen God. De wetenschap heeft bewezen dat de aarde vanzelf ontstaan is en dat er nooit een God geweest is". 

Nu kun je daar verschillende teksten uit de Bijbel tegenover zetten die het tegendeel bewijzen. En die ook wetenschappelijk te onderbouwen zijn. Toch kun je daar de mensen niet mee overtuigen. Vanaf kinds af aan wordt men thuis en op school al geleerd dat de wereld op zo'n manier in elkaar zit zoals de belangrijke mensen in deze wereld vinden dat het moet zijn. Hoe kun je daar nu tegenop?

Misschien moeten we wachten op een eigentijdse Elia. Een profeet die confronteerde, die met de harde waarheid de ogen van de mensen kon openen. Die niet door troostende woorden in een goed blaadje bij de mensen wilde komen. Nee, een profeet die onvoorwaardelijk luisterde naar wat God wilde dat hij de mensen ging vertellen. 

Hoe doen we dat dan?

Hoe kon Elia vertellen wat God hem vroeg te vertellen? Dat kan alleen als hij God kon verstaan. Als Elia wist wat God de mensen wilde vertellen. Elia moest dus een hele groede relatie met God gehad hebben. Dat blijkt ook wel uit verschillende situaties. Ik noem alleen maar even die keren dat Elia het niet meer zag zitten, dat hij vervolgt werd door een koning en later een hogepriesteres die hem wilden vermoorden om wat hij gezegd en gedaan had. Even was toen ook Elia het vertrouwen kwijt en vluchtte de woestijn in. God zorgde daar voor hem, hij had te eten en te drinken. Na een tijdje kreeg Elia weer de opdracht op op te trekken, en wederom deed Elia dat. Tegenwoordig is dat soort toewijding zeer ver te zoeken. Wij kunnen het tegenwoordig allemaal zelf wel. We zijn er slim genoeg voor toch? Wij kunnen gigantische bouwwerken maken die hun weerga niet kennen, we kunnen mensen genezen van ontelbare ziekten, we kunnen mensen ook ziek maken en op die manier afhankelijk maken van onze medicijnen en zo rijkdom verkrijgen. Wij kunnen tegenwoordig alles maken en breken. Waarom zouden we ons dan kwetsbaar opstellen door afhankelijk te zijn van een God?

Ik vind het eerlijk gezegd heel moeilijk om dit soort dingen uit te leggen. Er komen dan verschillende zaken bij mij op. Om het te verduidelijken probeer ik het vaak te vergelijken met het gezin. Helaas gaat tegenwoordig die vergelijking niet meer echt op. Wie heeft immers nog respect voor zijn of haar ouders? Ook tegen hen zeggen we: "hou maar op, ik weet zelf wel wat het beste voor me is." Nu is dat ook terug te voeren op de rol die de ouders tegenwoordig hebben, of liever gezegd, niet meer hebben. Door de maatschappelijke 'vooruitgang' zijn de meeste ouders gedwongen om allebei te gaan werken. Hierdoor zijn de kinderen dus vaak alleen thuis, of worden opgevoed door 'vreemde' mensen. De ouders zien de kinderen alleen tijdens het ontbijt, en later op de avond als ze de kinderen weer ophalen bij de oppas. Hoe kun je dan van je kinderen verlangen dat ze dat doen wat jij wilt? Het is dan logischer dat ze de levensovertuiging overnemen van degenen die hen opvoedt, de oppas dus. En omdat dat gevoelsmatig toch ook niet de mensen zijn die je moet volgen, raken kinderen geïsoleerd. Ze leren al in een heel vroeg stadium dat ze 'het allemaal zelf moeten doen'. En die houding merk je heel erg goed in het dagelijkse leven.

Hoe kunnen we dat doorbreken? Hoe kunnen we laten zien dat het allemaal met respect en het gezin begint? Ideeën daarover zijn welkom. 

Redding

Het evangelie is een boodschap van redding. Redding die we allemaal nodig hebben. Iedereen leeft met zonde, niemand uitgezonderd. Het probleem van tegenwoordig is alleen dat we denken dat we onszelf wel kunnen redden. Daar hebben we niemand voor nodig. Een heleboel mensen kunnen ook zwemmen, maar als ze eens in een sloot vallen zijn ze vaak wel blij als iemand hen uit het water helpt. Maar waarom? Je kunt zelf toch zwemmen? 

In alles wat we zelf kunnen, verwachten we eigenlijk ook dat een ander ons erbij helpt. We verwachten veel van de regering, maar ze mogen zich niet teveel met ons bemoeien, want we kunnen het zelf ook wel. Kortom, wat zijn wij mensen toch ingewikkelde wezens........

Ik hoop dat ons de ogen open gaan en we inzien dat we hier op aarde zijn met een bepaalde roeping, met een specifieke reden. We zijn hier niet alleen als 'bakvulling' die tijdelijk de verantwoordelijkheid voor deze aardbol hebben gekregen. Als we dat gaan inzien, dan begrijpen we ook dat we 'het niet allemaal alleen kunnen'.