Vertel het maar!

Vertel het verhaal maar!

Vaak worstel ik met het volgende vraagstuk:

Als christen hebben we de opdracht gekregen om het evangelie te verspreiden en te vertellen aan iedereen die het horen wil. Maar hoe begin je daar tegenwoordig over? Het kwam vandaag in de dienst ook nog naar voren, dat men tegenwoordig niets meer met het geloof heeft.

"Ik kan het zelf allemaal wel, daar heb ik geen God voor nodig". 

"Er bestaat helemaal geen God. De wetenschap heeft bewezen dat de aarde vanzelf ontstaan is en dat er nooit een God geweest is". 

Nu kun je daar verschillende teksten uit de Bijbel tegenover zetten die het tegendeel bewijzen. En die ook wetenschappelijk te onderbouwen zijn. Toch kun je daar de mensen niet mee overtuigen. Vanaf kinds af aan wordt men thuis en op school al geleerd dat de wereld op zo'n manier in elkaar zit zoals de belangrijke mensen in deze wereld vinden dat het moet zijn. Hoe kun je daar nu tegenop?

Misschien moeten we wachten op een eigentijdse Elia. Een profeet die confronteerde, die met de harde waarheid de ogen van de mensen kon openen. Die niet door troostende woorden in een goed blaadje bij de mensen wilde komen. Nee, een profeet die onvoorwaardelijk luisterde naar wat God wilde dat hij de mensen ging vertellen. 

Hoe doen we dat dan?

Hoe kon Elia vertellen wat God hem vroeg te vertellen? Dat kan alleen als hij God kon verstaan. Als Elia wist wat God de mensen wilde vertellen. Elia moest dus een hele groede relatie met God gehad hebben. Dat blijkt ook wel uit verschillende situaties. Ik noem alleen maar even die keren dat Elia het niet meer zag zitten, dat hij vervolgt werd door een koning en later een hogepriesteres die hem wilden vermoorden om wat hij gezegd en gedaan had. Even was toen ook Elia het vertrouwen kwijt en vluchtte de woestijn in. God zorgde daar voor hem, hij had te eten en te drinken. Na een tijdje kreeg Elia weer de opdracht op op te trekken, en wederom deed Elia dat. Tegenwoordig is dat soort toewijding zeer ver te zoeken. Wij kunnen het tegenwoordig allemaal zelf wel. We zijn er slim genoeg voor toch? Wij kunnen gigantische bouwwerken maken die hun weerga niet kennen, we kunnen mensen genezen van ontelbare ziekten, we kunnen mensen ook ziek maken en op die manier afhankelijk maken van onze medicijnen en zo rijkdom verkrijgen. Wij kunnen tegenwoordig alles maken en breken. Waarom zouden we ons dan kwetsbaar opstellen door afhankelijk te zijn van een God?

Ik vind het eerlijk gezegd heel moeilijk om dit soort dingen uit te leggen. Er komen dan verschillende zaken bij mij op. Om het te verduidelijken probeer ik het vaak te vergelijken met het gezin. Helaas gaat tegenwoordig die vergelijking niet meer echt op. Wie heeft immers nog respect voor zijn of haar ouders? Ook tegen hen zeggen we: "hou maar op, ik weet zelf wel wat het beste voor me is." Nu is dat ook terug te voeren op de rol die de ouders tegenwoordig hebben, of liever gezegd, niet meer hebben. Door de maatschappelijke 'vooruitgang' zijn de meeste ouders gedwongen om allebei te gaan werken. Hierdoor zijn de kinderen dus vaak alleen thuis, of worden opgevoed door 'vreemde' mensen. De ouders zien de kinderen alleen tijdens het ontbijt, en later op de avond als ze de kinderen weer ophalen bij de oppas. Hoe kun je dan van je kinderen verlangen dat ze dat doen wat jij wilt? Het is dan logischer dat ze de levensovertuiging overnemen van degenen die hen opvoedt, de oppas dus. En omdat dat gevoelsmatig toch ook niet de mensen zijn die je moet volgen, raken kinderen geïsoleerd. Ze leren al in een heel vroeg stadium dat ze 'het allemaal zelf moeten doen'. En die houding merk je heel erg goed in het dagelijkse leven.

Hoe kunnen we dat doorbreken? Hoe kunnen we laten zien dat het allemaal met respect en het gezin begint? Ideeën daarover zijn welkom. 

Redding

Het evangelie is een boodschap van redding. Redding die we allemaal nodig hebben. Iedereen leeft met zonde, niemand uitgezonderd. Het probleem van tegenwoordig is alleen dat we denken dat we onszelf wel kunnen redden. Daar hebben we niemand voor nodig. Een heleboel mensen kunnen ook zwemmen, maar als ze eens in een sloot vallen zijn ze vaak wel blij als iemand hen uit het water helpt. Maar waarom? Je kunt zelf toch zwemmen? 

In alles wat we zelf kunnen, verwachten we eigenlijk ook dat een ander ons erbij helpt. We verwachten veel van de regering, maar ze mogen zich niet teveel met ons bemoeien, want we kunnen het zelf ook wel. Kortom, wat zijn wij mensen toch ingewikkelde wezens........

Ik hoop dat ons de ogen open gaan en we inzien dat we hier op aarde zijn met een bepaalde roeping, met een specifieke reden. We zijn hier niet alleen als 'bakvulling' die tijdelijk de verantwoordelijkheid voor deze aardbol hebben gekregen. Als we dat gaan inzien, dan begrijpen we ook dat we 'het niet allemaal alleen kunnen'.