Kracht van geloof

Hoe sterk geloven wij?

Elke keer als ik in een dienst of viering van een kerkgemeenschap ben, wordt er voor zieken gebeden. Dit is zeker niet verkeerd, het moet juist ook. Maar toch moet ik dan regelmatig aan de woorden van Jezus denken: "In Mijn naam zullen ze mensen de handen opleggen, mensen genezen, demonen uitdrijven en andere wonderen doen." Jezus heeft het hier toch niet over het bidden voor een ander? Hij heeft het echt letterlijk over het opleggen van handen om mensen echt te genezen. Als Jezus dat zegt, waarom twijfelen wij er dan aan dat wij dat kunnen? Hebben wij te weinig vertrouwen in onszelf?

Marcus 11:23-24

Ik verzeker jullie: als je gelooft en je tegen deze berg zou zeggen: “Ga hier vandaan en val in de zee,” dan gebeurt het absoluut! Maar denk eraan: dat kan alleen als je gelooft dat het zal gaan zoals jij zegt en er geen spoor van twijfel in je hart is. Wat je in het gebed ook vraagt, je krijgt het als je gelooft dat je het al ontvangen hebt.

Jezus zegt hier dat als we sterk genoeg geloven, we zelfs BERGEN kunnen verplaatsen! Dan moeten we ook mensen kunnen genezen. Als wij anderen de handen opleggen en bidden voor genezing, dan zal de Heilige Geest door ons heen werken en genezing schenken.

En waarom kunnen wij dat soort dingen dan?

Romeinen 8:15-17

Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.

Wij zijn erfgenamen van Jezus. Doordat wij kinderen van God zijn, erven wij van de Vader. Door de Heilige Geest krijgen wij de kracht om zieken te genezen, demonen uit te drijven en invloed op de elementen uit te oefenen. Heb je dat al eens in volledige overtuiging geprobeerd? Echt volledige overtuiging? Ik heb het wel eens geprobeerd, helaas ben ik niet sterk genoeg om enige twijfel buiten te sluiten. Zo zullen er meer mensen zijn die van zichzelf denken dat zij niet goed genoeg zijn voor zoiets. Toch is de belofte van Jezus dat wij wél zo goed (kunnen) zijn. Dat ook wij mensen kunnen helpen met het doen van wonderen. Je moet alleen overtuigd van de waarheid zijn.

Wat is geloof? Het is de zekerheid dat onze hoop werkelijkheid wordt en het is overtuigd zijn van het bestaan van dingen die je niet ziet.

Hebreeën 11:1

Overtuigd zijn van het bestaan van dingen die je niet ziet. Er volledig van overtuigd zijn. En dat is best moeilijk. Ook de zekerheid dat onze hoop werkelijkheid wordt. Hoe vaak twijfelen we niet? De zekerheid dat die persoon waarvoor je bid en je handen oplegt ook daadwerkelijk geneest. Dus het niet hopen, maar het zeker weten. Dat is moeilijk.Overtuigd zijn van de kracht van de Heilige Geest.

Leven na de dood?

De dood als einde?

Graag had ik hier een plaatje van een engel geplaatst. Helaas lijken alle plaatjes in gebruik te zijn door sites die het paranormale aanhangen. Engelenkaarten, waarzeggers enzovoorts. Daarbij kloppen de afbeeldingen ook nog niet. Cherubs hebben vleugels, engelen niet. Maar dat is een ander verhaal.

De reden waarom ik over engelen begin, is het gedeelte in Marcus 12. Het gaat dan om de verzen 24 tot en met 27. Hier aan vooraf gaat de vraag van enkele Sadduceeën, over een getrouwd stel waarvan de man overlijd voordat er een mannelijke nazaat geboren was.. Gebruikelijk was dat dan de broer van de man (indien die er was) met de weduwe trouwde om op die manier toch voor nageslacht te zorgen. In het voorbeeld waren er zelfs zeven broers. Alle zeven trouwden ze met de weduwe, en steeds overleed de man. De vraag die gesteld werd is dan de volgende: Als alle broers met haar getrouwd zijn geweest en allen zijn gestorven, en als laatste overlijd ook de vrouw, wie is dan haar man als ze weer levend worden? Het antwoord van Jezus is het volgende:

"24 Jezus antwoordde: ‘Weet u wat uw probleem is? U kent noch de boeken van Mozes noch de kracht van God. 25 Want als de mensen uit de dood opstaan, is er geen sprake meer van trouwen. Dan zijn zij als engelen in de hemel. 26 En dat de doden weer levend worden, staat duidelijk in de boeken van Mozes. Of hebt u die niet goed gelezen? Mozes kwam immers bij de brandende braamstruik en hoorde God zeggen: “Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.” Dat zou God niet hebben gezegd als deze mannen na hun dood niet weer levend waren geworden. 27 Hij is een God van levenden en niet van doden. Uw mening is dus helemaal fout."

Jezus beantwoord hier een zeer belangrijke levensvraag. 

* Er is leven na de dood.

Tenminste, we hebben kans op leven na de dood. (Mat. 7:21) Maar wat betekend het nog meer dat Jezus hier aangeeft dat de doden inderdaad weer tot leven komen? Waarschijnlijk dat alles wat met de weg naar het Koninkrijk van God te maken heeft toch van belang is. 

*Hoe kom je daarvoor in aanmerking?

Jezus is voor onze zonden gestorven, en we leven uit genade. Toch wordt er van ons ook enige overtuiging verwacht. Vers 28b-30: ‘Wat is het belangrijkste gebod?’ 29 Jezus antwoordde: ‘Dat is: “Luister Israël, de Here is onze God, de Here is één. 30 Heb de Here, uw God, lief met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met heel uw kracht.”

Is dat makkelijk? Ga maar eens na wie je echt met heel je hart lief hebt. Niemand denk ik. En dan moet je nog met heel je ziel, verstand én al je kracht van God houden. Een onmogelijke taak. En juist hierbij kan Jezus je helpen. 

De dood is geen einde. Dit leven is een voorbereiding op het leven na de dood. Een toets zeg maar. En ook al kunnen we niet allemaal met een tien met griffel slagen, toch kunnen we ons best doen door goed te studeren. Als we studeren, dan hebben we altijd kans om met een mager zesje ook door te gaan. Aan Jezus zal het niet liggen, Hij heeft de obstakels alvast voor ons verwijderd.

Thuis zijn

Verlangen

Het is een spannende tijd voor mij en mijn gezin. Op dit moment wachten wij op de voltooiing van ons nieuwe huis. Het duurt nog even voordat we daadwerkelijk het huis in kunnen, dus moeten we nu nog geduldig op een afstandje kijken. Ook onze dochters proberen elke keer als we langsrijden om te zien of er al weer iets veranderd is, buiten maar ook binnen in het huis, voor zover het zichtbaar is vanaf de weg. Overdag kun je er natuurlijk niet kijken omdat er dan gewerkt wordt. En aan het begin van de avond, als papa klaar is met werken, dan kun je wel gaan kijken, maar dan staan er hekken om de bouwplaats. Ook dan kun je alleen vanaf een afstandje kijken. De plek, die we in gedachten al helemaal aangekleed, ingeruimd en afgewerkt hebben, is in werkelijkheid nog steeds onbereikbaar. Ja, we kunnen er van een afstandje naar kijken. En toch komen we er niet dichterbij. We kunnen elke avond gaan kijken, maar de hekken staan nog steeds op dezelfde afstand. En ondanks dat het niet altijd leuk is om steeds te kijken en te weten dat onze tijd nog niet gekomen is om het huis te betrekken, maakt het wel dat het verlangen ernaar groeit. Het huis wordt steeds kompleter. Het beeld wat wij van het huis hebben wordt ook steeds kompleter. Als het huis straks klaar is en wij de sleutel krijgen, is mijn gezin net zo aan het huis toe, als het huis aan ons. Volledig op één lijn zal het nu nog koude huis dan de warmte van ons gezin krijgen.

Gouden straten

Ondanks dat we globaal wel weten hoe het er allemaal uit gaat zien, verlangen we er toch naar om op onze nieuwe plek te komen. En hoe gaat het eruit zien? Zoals alle Nederlandse straten denk ik. Stenen huizen, een stoep van tegels, hier en daar een perkje. Geasfalteerde straten, wat parkeerplaatsen. Klinkt niet echt bijzonder hè. Dat is het eigenlijk ook niet. Gewoon één van de vele nieuwbouwwijken. Stel je voor dat je weet dat de stad waar je gaat wonen helemaal uit edelmetalen bestaat. Geen asfalt, maar straten van goud! Hoe groot zal dan het verlangen zijn om op die plek te gaan wonen? Zo'n plek is beschreven in het boek Openbaringen. 

Openbaringen 21:18-21

18 De muur was gemaakt van jaspis, en de stad zelf was van zuiver goud, helder als glas. 19 De grondstenen van de stadsmuur waren versierd met allerlei edelstenen. De eerste was van jaspis, de tweede van lazuur, de derde kornalijn, de vierde smaragd, 20 de vijfde sardonyx, de zesde sarder, de zevende olivijn, de achtste aquamarijn, de negende topaas, de tiende turkoois, de elfde granaat en de twaalfde amethist. 21 De twaalf stadspoorten waren twaalf parels, elke poort een parel op zich. De straten van de stad waren van zuiver goud en schitterden als glas.

Wauw, ik kan me niet eens voorstellen hoe dat eruit zou moeten zien. Zo mooi en volmaakt als dat moet zijn. Om ons huis hier op aarde te krijgen hebben we aan aardig wat voorwaarden moeten voldoen. Diverse papieren in orde moeten maken. Het ging zeer zeker niet vanzelf. Hoe kunnen we dan verwachten dat wij wel zomaar toegang krijgen tot zo'n perfecte stad? Ook daarvoor zijn 'papieren' nodig om de sleutel tot de poort te krijgen. En nu hoor ik al verschillende geluiden dat iedereen gered is, door de liefde van de Koning van die stad. Iedereen mag die stad in. Mijn persoonlijke mening is toch anders.

Openbaringen 21:27
27 Maar alles wat verwerpelijk is en iedereen die zich met gruwelijke dingen en leugens inlaat, komt de stad niet binnen, alleen zij die in het boek van het leven staan, het boek van het lam.

Zo kunnen we meerdere teksten vinden waarin ook Jezus zelf aangeeft dat het niet iedereen gegeven is om aan het einde van zijn aardse leven, thuis te komen.

Mattheüs 7:13-14
13 Ga door de smalle poort het Koninkrijk van de hemelen binnen. De weg naar de vernietiging is breed en komt uit bij een wijde poort. En wat gaan daar veel mensen door! 14 Maar de poort naar het leven is nauw. En de weg erheen smal. Weinig mensen vinden hem. 

Mattheüs 7:21
21 Niet alle mensen die Here tegen Mij zeggen, komen in het hemelse Koninkrijk. Want daar komt u alleen als u doet wat mijn hemelse Vader wil. 

Ja, door genade worden wij gered, maar is het echt helemaal gratis en voor niks? Of moeten wij eerst ons leven aan Jezus geven? En wat houd dat eigenlijk in: "Je leven aan Jezus geven"?
Daar komen we vast nog een keertje op terug.

Ik zie in elk geval uit naar mijn plekje in de mooie stad. Nu sta ik nog door het hek te gluren, hopende dat ook ik, als de tijd daar is, binnen mag komen.

Prikkelen

Laat ik deze blog eens met een paar bekende regels beginnen:

- We zijn het zout der aarde
- Een mens kan alles van plan zijn, maar God bepaalt de loop der gebeurtenissen
- God is liefde
- Een gezin hoort uit een man en een vrouw te bestaan
- Heb uw naaste lief als uzelf

Zomaar wat punten die je regelmatig tegenkomt. Wat mij de laatste tijd heel erg opvalt, is dat als je over dit soort punten, die allemaal in de bijbel staan, opmerkingen maakt, je er vaak op aangevallen wordt.
Misschien komt dat ook door de verschillende signalen die de bijbel geeft. Tenminste, zo lijkt het wel eens. Neem bijvoorbeeld : we zijn het zout der aarde. Dat wordt vaak toch gezien als dat een christen nogal eens een op zijn zachts gezegd prikkelende uitwerking heeft op zijn omgeving. Zeker als die omgeving niet geloofd. Daartegenover staat dat God alleen maar liefde is, en wij net zo lief moeten hebben als God de wereld lief heeft. Hoe kun je de mens liefhebben als je regelmatig flink irritant bent voor ze? Is dat je naaste liefhebben als jezelf?

God is liefde, Jezus zei ook dat God Zijn kinderen tuchtigt, juist omdat Hij ze lief heeft. Tegenstrijdigheid in één zin. Hoe kun je je kind corrigeren als je van ze houd? Je zegt dan heel rustig als ze iets verkeerd doen, en luisteren ze niet dan laat je het zo toch? Straffen mag niet, want dan toon je geen liefde? Tenminste dat is wat ik dan hoor. Tegenwoordig moet je je kinderen bijna in het donker opvoeden, anders kan de buurman je zomaar aangeven als je je eigen kinderen niet op de manier opvoed zoals de buurman dat zou willen. Is wat kort door de bocht, ik weet het, maar toch zit de waarheid er niet ver vandaan.

Onder ons christenen bestaat er al veel verschil met wat we eigenlijk geloven. We proberen elkaar te overtuigen van ons eigen gelijk. Ik ben daar geen uitzondering op. Favoriete onderwerpen voor onderlinge discussie zijn bijvoorbeeld de doop, wanneer je het eeuwige leven ontvangt of gewoon al de manier van bidden. Over al deze onderwerpen staan de antwoorden in de bijbel. Toch interpreteren we het vaak allemaal net even wat anders. Daarnaast proberen we vaak ons geloof in onze omgeving in te passen, zodat we niet teveel 'irritatie' veroorzaken in de buurt. Of onbegrip tegenkomen in de buurt of zelfs van familie.

Voor wie geloven wij eigenlijk? Voor onszelf? Voor onze omgeving? Als wij ons geloof 'aanpassen' aan het verwachtingspatroon van onze omgeving, doen wij dan wat God van ons vraagt? Of moeten we soms ook 'het zout der aarde' zijn voor onze mede-gelovigen om hen zo de ogen opnieuw te openen? Of op zijn minst weer eens een andere kant van het geloof te laten zien?

Vrede of........

God is liefde, inderdaad. Maar God confronteert mensen ook. Met hun fouten en tekortkomingen, of met het nalaten van de opdracht die Hij mensen geeft.

Jezus heeft zelfs gezegd dat Hij geen vrede kwam brengen, maar het zwaard. (Mattheüs 10:37) Er zal verdeeldheid zijn tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter enzovoorts. Soms moet je dus niet naar je vader of moeder luisteren als dat niet is wat God met je voor heeft.

Ook lezen we in de bijbel dat je gezegend bent/wordt als je moet lijden, vervolgd wordt of zelfs vermoord om het geloof. Sterker nog, je wordt er voor gewaarschuwd dat het bijna onontkoombaar is om niet op weerstand te stuiten. Als je geloofsleven dus op rolletjes gaat, en iedereen het met je eens is, rijst de vraag eigenlijk of je inderdaad op de juiste weg zit. Natuurlijk kun je ook geluk hebben, maar het is waarschijnlijker dat je op één of andere manier tegenstand ondervind.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan zijn het wat geloof betreft nog wel eens moeilijke tijden. En dan niet mijn eigen geloof, maar het geloof van mensen om je heen. Soms kun je dan het gevoel krijgen dat jij of een ander gefaald hebben. Helaas kun je niet meer doen dan het Woord bekendmaken. De interpretatie die de ander eraan kan geven is niet altijd te voorspellen.

Mattheüs 6:1
‘Let erop dat u uw goede werken niet doet om bij de mensen op te vallen. Want dan krijgt u geen beloning van uw hemelse Vader.'

Je moet geen dingen doen om bij de mensen in een goed blaadje te komen. Die mensen zullen je laten vallen als het erop aan komt. Als ze je al 'trouw' blijven, dan sterven ze een keertje. De enige waar je verantwoording aan af moet leggen is God, maker van hemel en aarde. Blijf Hem dus trouw, ongeacht de gevolgen.

In 1 Thessalonicenzen 5:14 staat: Vrienden, u moet de mensen die hun plicht verzaken, heel ernstig waarschuwen. Help en steun hen die bang zijn, ook de zwakken. Heb geduld met iedereen.

Niet makkelijk om te doen, zeker niet als die mensen het 'anders' zien. Toch roept God ons op om dit te blijven doen.

Wie zei ook al weer dat christen zijn makkelijk is? Dat het christelijk geloof een makkie is?

......