Thuis zijn

Verlangen

Het is een spannende tijd voor mij en mijn gezin. Op dit moment wachten wij op de voltooiing van ons nieuwe huis. Het duurt nog even voordat we daadwerkelijk het huis in kunnen, dus moeten we nu nog geduldig op een afstandje kijken. Ook onze dochters proberen elke keer als we langsrijden om te zien of er al weer iets veranderd is, buiten maar ook binnen in het huis, voor zover het zichtbaar is vanaf de weg. Overdag kun je er natuurlijk niet kijken omdat er dan gewerkt wordt. En aan het begin van de avond, als papa klaar is met werken, dan kun je wel gaan kijken, maar dan staan er hekken om de bouwplaats. Ook dan kun je alleen vanaf een afstandje kijken. De plek, die we in gedachten al helemaal aangekleed, ingeruimd en afgewerkt hebben, is in werkelijkheid nog steeds onbereikbaar. Ja, we kunnen er van een afstandje naar kijken. En toch komen we er niet dichterbij. We kunnen elke avond gaan kijken, maar de hekken staan nog steeds op dezelfde afstand. En ondanks dat het niet altijd leuk is om steeds te kijken en te weten dat onze tijd nog niet gekomen is om het huis te betrekken, maakt het wel dat het verlangen ernaar groeit. Het huis wordt steeds kompleter. Het beeld wat wij van het huis hebben wordt ook steeds kompleter. Als het huis straks klaar is en wij de sleutel krijgen, is mijn gezin net zo aan het huis toe, als het huis aan ons. Volledig op één lijn zal het nu nog koude huis dan de warmte van ons gezin krijgen.

Gouden straten

Ondanks dat we globaal wel weten hoe het er allemaal uit gaat zien, verlangen we er toch naar om op onze nieuwe plek te komen. En hoe gaat het eruit zien? Zoals alle Nederlandse straten denk ik. Stenen huizen, een stoep van tegels, hier en daar een perkje. Geasfalteerde straten, wat parkeerplaatsen. Klinkt niet echt bijzonder hè. Dat is het eigenlijk ook niet. Gewoon één van de vele nieuwbouwwijken. Stel je voor dat je weet dat de stad waar je gaat wonen helemaal uit edelmetalen bestaat. Geen asfalt, maar straten van goud! Hoe groot zal dan het verlangen zijn om op die plek te gaan wonen? Zo'n plek is beschreven in het boek Openbaringen. 

Openbaringen 21:18-21

18 De muur was gemaakt van jaspis, en de stad zelf was van zuiver goud, helder als glas. 19 De grondstenen van de stadsmuur waren versierd met allerlei edelstenen. De eerste was van jaspis, de tweede van lazuur, de derde kornalijn, de vierde smaragd, 20 de vijfde sardonyx, de zesde sarder, de zevende olivijn, de achtste aquamarijn, de negende topaas, de tiende turkoois, de elfde granaat en de twaalfde amethist. 21 De twaalf stadspoorten waren twaalf parels, elke poort een parel op zich. De straten van de stad waren van zuiver goud en schitterden als glas.

Wauw, ik kan me niet eens voorstellen hoe dat eruit zou moeten zien. Zo mooi en volmaakt als dat moet zijn. Om ons huis hier op aarde te krijgen hebben we aan aardig wat voorwaarden moeten voldoen. Diverse papieren in orde moeten maken. Het ging zeer zeker niet vanzelf. Hoe kunnen we dan verwachten dat wij wel zomaar toegang krijgen tot zo'n perfecte stad? Ook daarvoor zijn 'papieren' nodig om de sleutel tot de poort te krijgen. En nu hoor ik al verschillende geluiden dat iedereen gered is, door de liefde van de Koning van die stad. Iedereen mag die stad in. Mijn persoonlijke mening is toch anders.

Openbaringen 21:27
27 Maar alles wat verwerpelijk is en iedereen die zich met gruwelijke dingen en leugens inlaat, komt de stad niet binnen, alleen zij die in het boek van het leven staan, het boek van het lam.

Zo kunnen we meerdere teksten vinden waarin ook Jezus zelf aangeeft dat het niet iedereen gegeven is om aan het einde van zijn aardse leven, thuis te komen.

Mattheüs 7:13-14
13 Ga door de smalle poort het Koninkrijk van de hemelen binnen. De weg naar de vernietiging is breed en komt uit bij een wijde poort. En wat gaan daar veel mensen door! 14 Maar de poort naar het leven is nauw. En de weg erheen smal. Weinig mensen vinden hem. 

Mattheüs 7:21
21 Niet alle mensen die Here tegen Mij zeggen, komen in het hemelse Koninkrijk. Want daar komt u alleen als u doet wat mijn hemelse Vader wil. 

Ja, door genade worden wij gered, maar is het echt helemaal gratis en voor niks? Of moeten wij eerst ons leven aan Jezus geven? En wat houd dat eigenlijk in: "Je leven aan Jezus geven"?
Daar komen we vast nog een keertje op terug.

Ik zie in elk geval uit naar mijn plekje in de mooie stad. Nu sta ik nog door het hek te gluren, hopende dat ook ik, als de tijd daar is, binnen mag komen.