Gezegend 2015

Via deze weg wil ik alle lezers bedanken.
Als we terugkijken op 2014 dan zijn er zoals altijd hoogte- en dieptepunten. Soms is het voor ons mensen niet altijd duidelijk te merken, maar God is elke dag bij ons geweest. Ook in het nieuwe jaar zal Hij bij ons zijn, bij jou zijn. Laten we in 2015 proberen nog beter naar Hem te luisteren.

Ik wens iedereen dan ook Gods rijkelijke zegen toe, liefde en gezondheid.
Gelukkig 2015 !

Licht....

Licht overwint

Donker, donker is op zichzelf niets. Het is de afwezigheid van licht. Breng licht en het donker verdwijnt. Donker zelf is niets.

Dit heb ik ooit eens gehoord en ik blijf het een geweldige uitspraak vinden.
Donker. We kennen het allemaal. Als de zon aan het einde van de dag verdwijnt, krijgt de duisternis even de ruimte om te schijnen. Maar als in de ochtend de zon weer boven de horizon uitkomt, weet de duisternis dat het weer ruim baan moet maken en zich terug moet trekken. Ook in de nacht heeft de duisternis geen monopoly. De maan en de sterren zorgen ervoor dat ook als de zon er niet is, de duisternis toch niet de alleen heerser van de wereld zal zijn.

Ook in ons dagelijks leven hebben we te maken met zonsopkomst en zonsondergang. We kennen allemaal tijden van schemering. Tijden dat er wolken voor de zon schuiven en het lijkt alsof ons het zicht ontnomen wordt. Zo ook bij mij. De laatste tijd leek het steeds donkerder te worden. En dat na een tijd dat het juist zo heerlijk zonnig was geweest. Elke keer werd er weer een stukje zon bedekt door een donkere wolk. Zo werd het steeds donkerder om mij heen. Natuurlijk waren er hier en daar nog wel wat sterren te zien in de verte, en waren er wel leuke momenten, maar al snel werden die weer bedekt door de wolken.

Depressieve vergezichten in mijn gedachten. Landschappen met duistere plekken. Onzichtbare schoonheid. Soms krijg je dan het gevoel dat je weg wilt rennen. Vluchten naar een plek waar het warm en licht is. Maar door de omstandigheden en vooral de paniek kijk ik niet goed. Ik kijk te snel om mij heen om die ene ster in het donker te kunnen zien. Want Hij is er wel, die ene ster.

Dan heb ik even een kleine adempauze. De storm lijkt iets te gaan liggen en dat geeft mij tijd om iets beter rond te kijken. Dan zie ik daar die ene ster aan de donkere hemel staan. Een ster, een ster die hoop geeft. Als er immers een ster is, moet er ook een maan zijn. En als het werk van de maan erop zit, dan.......ja dan komt de zon weer terug. Die ene ster, een klein puntje licht als lichtpuntje in de duisternis.

Dat kleine lichtpuntje in het leven was en is de geboorte van Jezus. In deze tijden mag ik mezelf er weer aan herinneren dat er ondanks alle donkere wolken om mij heen, er één ster is die altijd zo helder zal schijnen dat ik ook in de diepste duisternis niet kan verdwalen. Ik moet alleen wel de tijd nemen om het goed te kunnen zien. Deze tijd geeft mij opnieuw weer hoop dat op een dag de duisternis volledig verdwenen is. Het voor altijd een zomerse dag zal zijn.

Ik kan getuigen dat op het donkerste moment Jezus dat licht weer voor mij liet schijnen. Hij gaf niet gelijk de zon aan mij, maar liet mij steeds meer sterren aan de hemel zien. Allemaal mensen die lichtpuntjes kwamen brengen. En met elke ster kwam er meer licht. Steeds meer licht totdat het helder genoeg was om te zien hoe ik er aan toe was. En dat bracht mij op het heldere idee om hulp te gaan zoeken.

Jezus red. Ook in deze dagen doet Hij dat nog steeds. Jezus is het licht van de wereld.

Een moeilijke taak

Maar niemand luistert....

Heb jij soms ook het gevoel dat je iemand iets zegt voor zijn of haar bestwil en dat die persoon dat niet naar je wil luisteren? Dat kan best ontmoedigend zijn. Sterker nog, het kan zelfs kwetsend zijn. Je hebt immers toch het beste met die persoon voor? Of is het ook afhankelijk van hoe de boodschap gebracht wordt?

Zelf hebben wij het niet breed. Stel ik heb het gevoel dat ik iemand moet waarschuwen voor de manier waarop hij met zijn geld omgaat, zou die boodschap overkomen nu ik zelf in de schulden zit? 

Stel ik zeg tegen iemand dat hij zijn vrienden moet vergeven, terwijl ik zelf helemaal geen vrienden heb, komt die boodschap dan over denk je?

Hoe moeilijk kan het zijn om een goed bedoelde boodschap aan iemand over te brengen. Hoe je probeert om de opdracht die je van God gekregen hebt uit te voeren, maar iedereen die je een boodschap moet geven, weigert om te luisteren. Het evangelie verkondigen op straat, terwijl iedereen die je voorbij loopt snel even de andere kant op kijkt. Alles om je maar duidelijk te maken dat ze er niets van willen horen. 

Dit is in het kort gezegd een beetje het leven van Jeremia. Een kleine honderd jaar eerder had Jesaja dezelfde uitdaging. Een boodschap van God brengen. Vervolgens wil niemand meer iets van je weten, familie, vrienden, kennissen, kortom iedereen die je kent laten je links liggen. De regering luistert niet naar wat je zegt en blijft zijn eigen gang gaan. Je hebt er alles voor over om de ander te helpen, maar steeds opnieuw krijg je nul op je rekest. De aanhouder wint, zeggen we altijd. Jeremia heeft het 40 jaar geprobeerd. Jesaja zelfs 60 jaar. Luisterden de mensen? Nee, natuurlijk niet. 

In deze 'moderne' tijd, waarin we alles weten en niemand ons meer iets wijs kan maken, gebeurt hetzelfde nog steeds. Mensen weten het zelf allemaal beter. Waarom zou je een God nodig hebben? De mens kan alles zelf maken. We klonen schapen en zijn bezig met menselijke onderdelen te klonen. "handig voor als er iemand ziek is, dan kun je net als bij een auto er gewoon een nieuw onderdeel inzetten". Alles wel met het oog op straks zelf een compleet mens te maken. Wij mensen denken namelijk dat wij zelf die wijsheid hebben. Om van niets een mens te maken. Men verliest daarbij dan alleen wel uit het oog dat wij mensen altijd met íets moeten beginnen. En waar komt dat iets vandaan? 

Hoe reageren mensen als je over abortus begint? Hoe reageren mensen als je het over 'het oordeel' hebt? Hoe reageer je zelf als je iemand hierover ziet of hoort praten? Keer je dan ook snel je hoofd af? "Dat wil ik niet horen, het komt wel goed. Ik regel mijn eigen leven". 

Soms denk ik wel eens dat het geloof steeds meer op de achtergrond wordt gedrukt. Onze kinderen leren onwaarheden op school over de geschiedenis. Godsdienst wordt al lang niet meer gegeven. De bijbel verdwijnt uit de regeringskamers. "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig" hoor je bijna niet meer tegenwoordig. Wel de woorden "Dat beloof ik". En we weten allemaal wat menselijke beloften waard zijn. Juist omdat we die beloften vaak niet na kunnen komen hebben we de hulp van God nodig. "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig". 

Hoe graag we het ook willen, of hoe zeker we ook van onze zaak zijn, wij mensen maken nu eenmaal fouten. We kunnen het niet alleen. Echt niet.

Kerst reis

Het Kerstverhaal, de reis van Jozef en Maria vanuit Nazareth naar Bethlehem. Voor een volkstelling. Veel bijzonderheden van de reis worden niet vermeld in de Bijbel. Toch vroeg ik me af hoe het geweest moet zijn in die tijd.

Afstand Nazareth Bethlehem ongeveer 130 kilometer.
Normaal kan men die afstand in 4 dagen lopen. Maar aangezien de conditie van Maria, lijkt het niet onlogisch dat ze er ongeveer een week over gedaan hebben. Hoewel een kleine 40 kilometer per dag haalbaar zou moeten zijn, moeten we wel rekening houden met de omstandigheden van toen. Maria was hoog zwanger en het is niet waarschijnlijk dat zij alles gelopen heeft. Nu waren er al pelgrimstochten naar Jeruzalem (10 kilometer te noorden van Bethlehem) en dat ging vaak per karavaan. Ook nu er zoveel mensen dezelfde kant op moesten, is het denkbaar dat men ook voor deze gelegenheid per karavaan reisde. Dit was veiliger in verband met de vele overvallen onderweg. Een eenzame reiziger was zeker niet veilig. Om van leeuwen en beren nog maar te zwijgen.

Als men de kortste route zou nemen, dan kwam men door Samaria. De Samaritanen hadden in die tijd niet zo veel met de Joden. Hier kon men dus niet rekenen op een plek om te slapen of andere hulp voor de reis. Men zou via de oostelijke kant van de Jordaan kunnen reizen om Samaria te ontwijken, en dan weer terug de Jordaan over Judea in. Van de vallei van de rivier naar Jeruzalem, stad op de berg. Een behoorlijke klim omhoog. Dit betekend wel een heel eind omlopen. Het is niet bekend welke optie ze gekozen hebben.

Duidelijk is wel dat het een zware onderneming was. Een lange tocht voor een hoogzwangere Maria en een Jozef die ook niet meer de jongste was.

En voordat ik mensen tegen het hoofd stoot; dit verhaal is mijn mening, geen wetenschappelijk onderbouwde scriptie ;)