Licht....

Licht overwint

Donker, donker is op zichzelf niets. Het is de afwezigheid van licht. Breng licht en het donker verdwijnt. Donker zelf is niets.

Dit heb ik ooit eens gehoord en ik blijf het een geweldige uitspraak vinden.
Donker. We kennen het allemaal. Als de zon aan het einde van de dag verdwijnt, krijgt de duisternis even de ruimte om te schijnen. Maar als in de ochtend de zon weer boven de horizon uitkomt, weet de duisternis dat het weer ruim baan moet maken en zich terug moet trekken. Ook in de nacht heeft de duisternis geen monopoly. De maan en de sterren zorgen ervoor dat ook als de zon er niet is, de duisternis toch niet de alleen heerser van de wereld zal zijn.

Ook in ons dagelijks leven hebben we te maken met zonsopkomst en zonsondergang. We kennen allemaal tijden van schemering. Tijden dat er wolken voor de zon schuiven en het lijkt alsof ons het zicht ontnomen wordt. Zo ook bij mij. De laatste tijd leek het steeds donkerder te worden. En dat na een tijd dat het juist zo heerlijk zonnig was geweest. Elke keer werd er weer een stukje zon bedekt door een donkere wolk. Zo werd het steeds donkerder om mij heen. Natuurlijk waren er hier en daar nog wel wat sterren te zien in de verte, en waren er wel leuke momenten, maar al snel werden die weer bedekt door de wolken.

Depressieve vergezichten in mijn gedachten. Landschappen met duistere plekken. Onzichtbare schoonheid. Soms krijg je dan het gevoel dat je weg wilt rennen. Vluchten naar een plek waar het warm en licht is. Maar door de omstandigheden en vooral de paniek kijk ik niet goed. Ik kijk te snel om mij heen om die ene ster in het donker te kunnen zien. Want Hij is er wel, die ene ster.

Dan heb ik even een kleine adempauze. De storm lijkt iets te gaan liggen en dat geeft mij tijd om iets beter rond te kijken. Dan zie ik daar die ene ster aan de donkere hemel staan. Een ster, een ster die hoop geeft. Als er immers een ster is, moet er ook een maan zijn. En als het werk van de maan erop zit, dan.......ja dan komt de zon weer terug. Die ene ster, een klein puntje licht als lichtpuntje in de duisternis.

Dat kleine lichtpuntje in het leven was en is de geboorte van Jezus. In deze tijden mag ik mezelf er weer aan herinneren dat er ondanks alle donkere wolken om mij heen, er één ster is die altijd zo helder zal schijnen dat ik ook in de diepste duisternis niet kan verdwalen. Ik moet alleen wel de tijd nemen om het goed te kunnen zien. Deze tijd geeft mij opnieuw weer hoop dat op een dag de duisternis volledig verdwenen is. Het voor altijd een zomerse dag zal zijn.

Ik kan getuigen dat op het donkerste moment Jezus dat licht weer voor mij liet schijnen. Hij gaf niet gelijk de zon aan mij, maar liet mij steeds meer sterren aan de hemel zien. Allemaal mensen die lichtpuntjes kwamen brengen. En met elke ster kwam er meer licht. Steeds meer licht totdat het helder genoeg was om te zien hoe ik er aan toe was. En dat bracht mij op het heldere idee om hulp te gaan zoeken.

Jezus red. Ook in deze dagen doet Hij dat nog steeds. Jezus is het licht van de wereld.