Onesimus

Filemon

Een eenzaam boek in de bijbel.
Als ik het boek zo lees (zonder theologie gestudeerd te hebben) dan lees ik over een oude man die in de gevangenis zit en een brief aan zijn vrienden schrijft. Hij schrijft over het feit waarom hij in de gevangenis zit, en over een persoon die hij bij zich heeft. In die tijd was het hebben van een slaaf heel gewoon, en de persoon waar het over gaat, Onesimus, is eigenlijk ook zo ongeveer een slaaf. De naam klinkt mij Rooms in de oren en het zou mij niet verbazen als hij een bekeerde Romein was. Misschien zelfs wel iemand met een bepaald verleden. Een verleden waar de vrienden van Paulus niet omheen konden. Wat ze niet kunnen vergeten en vergeven. En nu Paulus weet dat hij niet veel meer buiten de gevangenis zal leven, wil deze Onesimus niet meeslepen maar zijn vrijheid teruggeven. Paulus weet ook hoe zijn vrienden denken en geeft ze alvast een waarschuwing, maar vooral een reden om deze man als hun gelijke in de vriendenkring op te nemen.

Hij heeft immers al die tijd zich niet nuttig kunnen maken, maar nu juist wel. Daarom mag hij terug. En alles wat deze man in het verleden gedaan heeft mag verhaald worden op de rekening van Paulus! Dat is makkelijk gezegd als hij in de gevangenis zit! Paulus gaat er trouwens ook vanuit dat men ervoor bid dat hij vrij zal komen. Mooi om te lezen hoeveel vertrouwen hij in zijn vrienden had. Hij zat er trouwens niet alleen, je kunt de namen lezen van zijn andere vrienden die ook al gevangen zaten omdat zij over Jezus vertelden.

Jezus zelf heeft het gezegd: mensen zullen je vervolgen als je hen over Mij verteld. Ze zullen je martelen en gevangen zetten, ja, misschien wel doden.

En dat gebeurd. In de tijd van Paulus, vlak na de tijd dat Jezus geleefd heeft, maar ook nu nog. Ook nu is dit nog steeds de waarheid. Praten over Jezus kan je heel veel kosten. En dan heb ik het niet over persoonlijke drempels die je moet overwinnen.

De bijbel, een heel dik boek. Deze man, medewerker van Paulus, Filemon. 1 hoofdstuk, 25 verzen. Kan dat wel belangrijk zijn?

Zoals je in het eerste gedeelte van deze blog kunt lezen gaat het onder andere over het accepteren van mensen buiten je eigen kring. Het kijken naar wat iemand kan, en niet waar hij vandaan komt. Paulus stelt Onesimus zelfs gelijk aan hemzelf.
Verder lezen we dat het feit dat iets gewoon gedaan moet worden nog geen excuus kan geven om het dwingend te vragen of te eisen. Iets uit liefde vragen wordt eerder geaccepteerd dan het opdringen van iets.

Meer geschiedkundig kunnen we lezen dat men nog steeds heel voorzichtig was met het uitdragen van het geloof. Ze delen hun geloof nog steeds in een huisgemeente. Samenkomen bij iemand in huis en je geloof belijden en verdiepen. Dat schept een band.

Één boek, één hoofdstuk, 25 verzen. Belangrijk genoeg om de bijbel te halen. Lees het af en toe eens door en laat je gedachten afdwalen naar die tijd. Laat deze brief van Paulus tot leven komen.

Als we Colossenzen 4 erbij pakken, lezen we ook dezelfde brief. Ook in deze brief wordt Onesimus genoemd. Inderdaad, hij wordt even genoemd, alleen in vers 9. Niet de hele brief gaat over Onesimus. Kenden Filemon en Onesimus elkaar dan?

Genoeg om weer even over na te denken.


Gods Zegen