Bruin, wit, zwart, rood, geel

 Kleuren

Hoe gaan we ermee om

Als pakketchauffeur heb ik elke dag te maken met kleuren. Veel pakketten hebben een 'standaard' verpakking zoals we die allemaal kennen, maar er komen steeds meer eigen creaties bij. Als chauffeur/bezorger van de pakketten ben ik het laatste stukje van de reis verantwoordelijk voor al die pakketten. Er wordt van mij verwacht dat ik met alle pakketten even zorgvuldig omga. Ongeacht de verpakking. Of er nu een bruin papier omzit of meer-kleurige feestverpakking, alles moet op dezelfde manier behandeld worden. Ik kan immers aan de verpakking niet zien wat erin zit? Meestal niet in elk geval. Een fiets is duidelijk, verpakking waarop staat wat erin moet zitten lijken ook duidelijk, al worden die ook wel hergebruikt om andere dingen te versturen. Kortom, de verpakking bied mij geen zekerheid over wat er in zou zitten. De inhoud kan anders zijn dan aan de buitenkant zou lijken te moeten zijn. 

Een kleine, lichtgewicht verpakking is makkelijk om te behandelen en af te leveren natuurlijk. Dat is geen probleem en gebeurt bijna achteloos. Een verpakking met wat meer inhoud moet al met meer aandacht behandeld worden. Je wilt immers niet dat het uit je handen valt en beschadigd. Een zware verpakking behoeft extra aandacht en misschien zelfs wel het gebruik van hulpmiddelen. Soms kun je het gewoon niet alleen en is er een steekwagen bijvoorbeeld nodig om het pakket naar zijn bestemming te krijgen.

Wat als we dit eens gaan leggen op de maatschappij?

We hebben mensen van allerlei kleuren. Is het nodig om die anders te behandelen? Of kan iedereen op dezelfde manier behandeld worden, ongeacht de kleur van de buitenkant?

Om te weten hoe je iemand zou moeten of kunnen behandelen moet je meer weten dan alleen hoe de buitenkant eruit ziet. Hoeveel bagage heeft iemand bij zich? Oftewel, hoe zwaar is de inhoud? Is het iemand die voor ons niet veel brengt? Dan hoef je er niet teveel aandacht aan te besteden. Dit betekend niet dat we brutaal of gemeen moeten doen, nee, we behandelen iedereen met respect. Je hoeft alleen niet te lang te blijven hangen. 

Is de inhoud wat groter en zwaarder dan moet je al wat voorzichtiger zijn in de omgang. Er is dan meer aandacht nodig en dat kan voor alle partijen best goed zijn.

Als de inhoud zwaarder is dan je zelf kunt tillen, haal er dan hulp bij. Schaam je je er niet voor. 

Als laatste is een label af en toe ook best handig. Elk pakket heeft een label met de standaard informatie. Een enkele keer heeft men op het label extra informatie aangebracht over hoe er met het pakket omgegaan moet worden. Soms omdat de inhoud breekbaar is, soms omdat het zwaarder is dan de meeste mensen kunnen of mogen tillen. Soms ook om het op een bepaalde plek neer te leggen.

Een label is niet zozeer om aan te geven dat het pakket anders is, maar meer hoe we er mee om moeten gaan. Handvatten voor de behandeling van het pakket. Kwestie van omdenken, niet het pakket is anders, maar wij moeten ons anders opstellen tegenover het pakket.....

Een goed weekend beste lezers.

Angst, onmacht?

Pandemie. Een woord dat we lang niet gehoord hebben. Een woord wat we tegenwoordig dagelijks horen. Dan wordt zo'n woord toch wel bedreigend. En dan al die regels die de overheid ons oplegt. Hoe durven ze eigenlijk? We kunnen als mens niets meer, Want gaat het nog om de ziekte? Of is het een middel zodat wij als burgers steeds minder bewegingsruimte krijgen?

Angst. Het is een raar gevoel. Soms laat het je beter opletten, vaak raak je gefixeerd op slechts enkele dingen die voor jou op dat moment bedreigend zijn. En waar je je focus legt.....precies.

Er wordt wel eens gezegd dat de mens het meeste bid als hij of zij geen uitweg meer ziet. Dat op zichzelf is al een mooi onderwerp om verder over te praten natuurlijk. Waar ging je als kind meestal naartoe als je in de problemen zat? De meeste mensen zullen hier als antwoord "mijn ouders" geven. Is het dan raar dat mensen in nood zich richten naar God? Nee dus.

Maar terug naar de angst. Ook al is het een natuurlijke reactie op ongewone dingen, toch is het niet nodig om angst te hebben. 

God heeft ons geen geest van angst gegeven, maar een geest van kracht, liefde en zelfbeheersing.

 2 TIMOTEÜS 1:7 BB

 

Dat zijn nog eens woorden. En niet alleen woorden. Kracht. Een krachtig woord, maar een actie die niet altijd even makkelijk op te roepen is. En liefde? Het woord kennen we allemaal, we gebruiken het ook allemaal, of misschien moet ik misbruiken zeggen. Maar leven met een geest van liefde? En zelfbeheersing? Het journaal is elke avond, elk uur gevuld met verhalen waarin geen van deze drie woorden voorkomt. Waar juist het ontbreken van deze drie woorden geleid hebben tot het verhaal wat men in het journaal wil vermelden. Want daar laten we immers het liefste de nare verhalen horen, de negatieve. Daarom tussendoor dan ook maar de oproep om samen verhalen van positiviteit te delen. 

Zoek naar jou gevoel van kracht, liefde en zelfbeheersing. Deel je positieve verhalen.

Laat ik afsluiten met 2 Korinthiërs 4:8:

We zijn wel in moeilijkheden, maar door zijn kracht zitten we nooit helemaal klem. We hebben wel raad nodig, maar door zijn kracht zijn we nooit wanhopig.

Gods Zegen.