Horen, luisteren, vertrouwen

Een onderwerp wat voor een heleboel mensen eigenlijk het meest moeilijke is om te doen.
Luisteren. Het puur en alleen luisteren is misschien wel het moeilijkste dat er is. Maar het kan ook heel mooi en zeker rustgevend zijn. Denk maar eens aan een mooie zonnige dag. Je loopt in het bos en je neemt even de tijd om in het gras te gaan zitten. Je doet je ogen dicht en luistert naar de natuur om je heen. De wind die zacht tussen de bladeren door waait. Vogels die ieder nog mooier dan de ander willen fluiten. Het geeft gewoon nieuwe energie. Hetzelfde trouwens voor een dagje aan het strand. Luister maar eens naar de levende oceaan, het water dat steeds opnieuw probeert aan land te komen. De meeuwen die tegen de waterlijn roepen dat deze het toch niet red.
En dan de stilte. Wat hoor je als je in volledige stilte zit?
Het is niet te omschrijven, maar ook in stilte hoor je 'iets'. Probeer maar eens een hele stille plek te vinden, en ga dan eens goed luisteren. Het is nooit helemaal stil, je hoort altijd wel iets.

Ondanks dat we het op elk moment van de dag doen, luisteren, is het zoals in het begin al gezegd waarschijnlijk  het moeilijkste wat er is. Kijk maar een naar je kinderen. Jij verteld dat ze iets niet mogen doen, en wat doen ze dan juist vaak wel? Precies datgene waarvan jij hebt gezegd dat ze het niet moeten doen.
Luisteren is dus eigenlijk ook gehoorzamen. Luisteren is horen wat er gezegd wordt, en er ook over nadenken. Dus niet alleen maar aanhoren. Dat is typisch voor de dingen die het ene oor in gaan, en het andere weer uit zoals we zeggen. Dan hoor je wel, maar luister je niet. We hebben allemaal wel van die voorbeelden.
"Wat zou ik doen? Heb ik dat gezegd? Kan het me niet herinneren."

Wij mensen hebben het altijd al moeilijk gehad met luisteren. Je ziet het tegenwoordig nog steeds dagelijks in de Tweede Kamer. Politici zijn zeer goed in het "selectief " luisteren. Alleen datgene horen wat jezelf goed uit komt. Door de hele geschiedenis heen zijn voorbeelden te over te vinden van mensen die wel horen, maar niet helemaal goed luisteren. En dat weten we omdat er vaak niet veel goeds van komt.

Zijn er voorbeelden van mensen die wél geluisterd hebben, en daardoor de wereld veranderd hebben? Mensen die niet hun eigen ding gedaan hebben? Ik kan er zo maar één opnoemen. Jezus.
Hij luisterde wél naar Zijn Vader. Hij hoorde niet alleen, maar luisterde ook en handelde er daarom ook naar. Wat is er dan eigenlijk nodig om datgene wat je hoort ook daadwerkelijk te gaan uitvoeren? Moet je het alleen horen om het te gaan doen? Je moet naar mijn idee diegene die jou iets verteld ook vertrouwen om het aan te nemen en dan ook te gaan doen. Zonder vertrouwen hoor je wel, maar luister je er dan ook naar? Of zeg je dan al snel " Het zal wel. Ik wil het eerst zeker weten voor ik naar je luister". En dan gaan we het vaak nog even bij iemand navragen die we meer vertrouwen. Klopt, of niet? Dus naast het daadwerkelijk luisteren is vertrouwen ook heel belangrijk. Eigenlijk gaat het dus samen.

Jezus vertrouwde op Zijn Vader. Hij vertrouwde Hem zelfs Zijn leven toe!
Op Zijn beurt vertrouwde Jezus de discipelen om de lessen van de Vader door te geven aan alle volken op de wereld. Wat een taak is dat geweest. Jezus die langs loopt, jou aan het werk ziet en tegen je zegt: " Kom, volg Mij." Zou jij dan net zo makkelijk alles aan de kant zetten en zonder twijfel Hem volgen? Wat een vertrouwen hebben de discipelen op dat moment in Jezus. Ze horen, luisteren én gehoorzamen direct.
Kijk ook maar eens naar Mattheüs 14:28-31. Jezus loopt over het water en Petrus wil, om zeker te weten dat het Jezus is en geen geest die daar loopt, dat Jezus hem roept om naar Hem toe te lopen. Jezus roept hierop Petrus en hij stapt uit de boot, en loopt naar Jezus toe. Petrus hoort Jezus, hij luistert naar Jezus en hij vertrouwd Jezus. Daarom kan hij naar Jezus toe lopen over het water. Op het moment dat Petrus gaat twijfelen, zinkt hij. Naast luisteren is vertrouwen dus ook heel erg belangrijk. Het klinkt zo moeilijk, en eigenlijk is het precies dat wat wij altijd gedaan hebben toen wij mensen nog klein waren. Je luisterde altijd naar wat je ouders zeiden. Tenminste, het eerste jaar zeg maar. Het vertrouwen dat een klein kind heeft is het vertrouwen dat God wil dat je in Hem hebt. Als je Vader zegt dat je niet moet oversteken, dan vertrouw je erop dat Hij de waarheid zegt. En steek je niet over. Simpel toch?

Alleen doordat God ons ook een eigen wil en mening heeft gegeven, gaat het nogal eens mis. "Hoezo niet oversteken? Ik moet aan de overkant zijn, en snel ook, anders kom ik te laat! Ik ga gewoon, God heeft het vast niet goed. Ik zie helemaal geen verkeer aan komen!" Je hoort God wel, alleen luister je niet omdat je meer vertrouwen in je eigen mening stelt, dan in het oordeel van God. Stel je eens voor dat je dat vroeger bij je eigen vader gedaan zou hebben. Bij de meeste vaders valt zoiets niet goed, en zou hij je in je kraag gegrepen hebben om je weer op de stoep te trekken. Als je dat maar vaak genoeg doet, dan heeft je vader op een gegeven moment iets van:" Het heeft geen zin iets te zeggen, je luistert toch niet. Ga lekker je gang en zoek het maar uit." Dan heb je het al wel erg bont gemaakt denk ik, maar het komt voor. God laat je ook vrij om je eigen keuzes te maken. Alleen kun je altijd naar Hem terug als je inziet dat je het niet goed gedaan hebt. Lees Lukas 15 maar eens door. Twee voorbeelden van 'ongehoorzaamheid', maar elk van deze weglopers of verdwaalden wordt actief door God gezocht, gevonden en teruggebracht.
Inderdaad, God de Vader zoekt de verdwaalden op! Het enige wat wij hoeven te doen om terug geleid te worden naar de kudde is:

                                           Horen - Luisteren - Vertrouwen

Waarom lopen de kerken leeg, en wat kunnen we eraan doen?

Laten we om deze vraag te beantwoorden eens terug gaan naar het verleden. De functie die de kerk toen had in het dagelijkse leven was heel anders als nu het geval is. Waarom eigenlijk? Is de taak veranderd van de kerk? Is de opdracht veranderd van de kerk?

Heel vroeger lag het stadsbestuur mede in de handen van de kerk. Zo ook landelijk. Geestelijken speelden een grote rol in de samenleving. Vaak waren zij ook als weinigen geschoold in het lezen en schrijven. En dat dan ook nog in het Latijn. De mensen waren toen dus afhankelijk van de geestelijken om ze bijvoorbeeld te vertellen wat er in de Bijbel staat. Is dat nu niet meer nodig dan? Natuurlijk wel, je hebt altijd onderricht nodig. Alleen zijn de Bijbels inmiddels niet meer alleen in het Latijn te lezen, maar gewoon in je eigen taal. De verhalen die erin staan, zijn over het algemeen wel bekend. Het is de kunst van de voorganger om het te vertalen naar deze tijd, het levendig te maken voor de mensen.
Je brengt tenslotte het Woord van God, en dat mag best enthousiast !

Je bent als voorganger toch een soort van leraar. En een leraar doet meer dan alleen maar 'voorlezen' uit een boek. Een goede leraar werkt ook aan de relatie met zijn leerlingen. Hij hoeft niet alles te weten, maar hij moet zijn leerlingen wel kennen.

Als we wat cijfers gaan bekijken van de jaren 90 in de vorige eeuw, dan is het aantal mensen dat zich 'Christen' noemt ongeveer 38%. Terwijl de wereldbevolking groeit met 1,25% per jaar, groeit het Christendom met 1,12% per jaar. Kortom, het aantal Christenen loopt terug.

Percentage Christenen per land

Als we daar het cijfer bij zoeken  voor criminaliteit, dan groeit dat alleen maar harder.
Hoe kan dat? Wat is de opdracht van ons Christenen?
Mattheüs 28:19 zegt duidelijk: "Ga er op uit om alle volken tot Mijn leerlingen te maken. Doop hen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Leer hen altijd te doen wat Ik u heb gezegd".
Een niet te missen opdracht lijkt me. Toch wordt deze maar voor de helft uitgevoerd.

Laten we het eens per deel bekijken.
"Ga er op uit om alle volken tot Mijn leerlingen te maken."
Wordt dat gedaan? Ja, min of meer wel. Er wordt veel aan zending werken gedaan overal op de wereld. Meer kan altijd natuurlijk, maar we werken eraan.
"Doop hen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest."
Ja, men wordt gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De discussie over kinderdoop, onderdompeling en besprenkelen ga ik nu niet behandelen, maar ook dat is een hele leuke. Die bewaren we nog.
"Leer hen altijd te doen wat Ik u heb gezegd."
En daar knelt nu net de schoen. Leren wij onze gelovigen nog wel hoe ze moeten leven? Of vertellen we alleen verhalen uit de Bijbel? Ik hoor verschillende mensen nu al zeggen: we leren de mensen toch wat in de Bijbel staat? We kunnen ze niet dwingen om het ook te doen!
Inderdaad, je kunt mensen niet dwingen. Je leid, net als Jezus, door voorbeeld. Je moet een voorbeeld zijn voor anderen. En dat gaat niet als je elkaar alleen op zondag in de kerk ziet. Dan weten mensen dat je altijd op de eerste rij zit, maar als je in de winkel bijvoorbeeld de mensen niet herkent of wil kennen, dan geef je een verkeerd voorbeeld. In mijn ogen geeft de kerk zelf al een verkeerd voorbeeld.
Jezus gaf het voorbeeld van altijd er zijn als iemand je nodig heeft. En wat doen de kerken tegenwoordig?
Bij de meeste kerken zit de deur letterlijk op slot door de week. Uitzondering voor de toeristen die de gebouwen dan van binnen kunnen bekijken.

De kerk moet altijd toegankelijk zijn, een toevluchtsoord

Jezus nam zijn discipelen ook aan de hand mee, en leerde ze alles vanuit een relatie. Tegenwoordig is er geen relatie meer met de kerk. Vaak een gewoonte of een verplichting om elke zondag of eens in de zoveel tijd naar de kerk te gaan. En dat komt doordat de kerk volgens een vastgelegd programma werkt.
Een echt instituut.

Er worden programma's geschreven en uitgewerkt om toch de kerken maar weer snel vol te laten lopen. Men wil aan 'quota' voldoen, net als een opleidingsinstituut. Daardoor wordt het koud en kil in de kerk. En wie voelt zich nu thuis in een koude en kille omgeving? En belangrijker nog, weerspiegelt dat koude en kille gevoel het gevoel dat Jezus ons geeft? Doordat we de laatste opdracht niet uitvoeren kan het dus dat de criminaliteit alleen maar oploopt. Wij onderwijzen de mensen niet meer in de normen en waarden waar Jezus voor staat. We kijken niet meer om naar de medemens. We lopen met een boog om mensen die juist hulp kunnen gebruiken. Hoe deed Jezus dat? Hoe kwam Hij aan Zijn discipelen? Door mensen van stand te kiezen? Ik las in het boek "Discipelschap met impact" van Greg Ogden een mooi verhaal over de twaalf uitverkoren discipelen.


Een memorandum over de geschiktheid van de aangedragen kandidaten voor een bediening:

Aan: Jezus

Van Jordan Managment

Geachte heer,
Onze dank voor uw toezending van het c.v. van de twaalf mannen die u heeft uitgekozen voor managementposities binnen uw nieuwe organisatie . Allen hebben nu onze reeks tests ondergaan; we hebben niet alleen de resultaten door onze computer later rangschikken, maar ook persoonlijke vraaggesprekken voor ieder van hen geregeld met onze psycholoog en de consultant die onderzoek doet naar de geschiktheid voor een bepaald beroep. De staf is van mening dat de meesten van uw genomineerden tekort schieten in achtergrond, opleiding en beroepsmatige geschiktheid voor het type onderneming dat u gaat beginnen. Ze hebben geen teamgeest. We zouden u willen aanraden om te blijven zoeken naar personen met managementervaring, die hebben bewezen te beschikken over de juiste capaciteiten.
Simon Petrus is emotioneel instabiel en geneigd tot driftaanvallen.
Andreas heeft absoluut geen leiderschapskwaliteiten.
De twee broers Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, stellen persoonlijk belang boven loyaliteit aan het bedrijf.
Tomas vertoont een twijfelachtige houding die de moraal zou kunnen ondermijnen.
We zien het als onze plicht u te informeren dat Mattheüs op de zwarte lijst is geplaatst door het Beter Bedrijf Bureau van Jeruzalem en omgeving. 
Jacobus, de zoon van Alfeüs, en Taddus hebben beslist radicale neigingen, en ze hadden beiden een hoge score op de schaal van manische depressiviteit.
Één van de kandidaten toonde echter grote mogelijkheden. Hij was een bekwaam en vindingrijk man, kan goed met mensen omgaan, heeft een scherp gevoel voor zaken en heeft contacten op hoog niveau. Hij is zeer gemotiveerd, ambitieus en verantwoordelijk. We bevelen Judas Iskariot aan als uw penningmeester en rechterhand. Alle andere profielen spreken voor zich.

Veel succes met uw nieuwe onderneming.

 Kortom, in deze tijd zouden de twaalf discipelen niet uitgekozen zijn. Niet naar de regeltjes die wij zelf opgesteld hebben in elk geval. Jezus ziet echter meer in de mensen dan oppervlakkig lijkt.
Jezus leerde de discipelen te leven zoals Hij leefde, door ze aan de hand mee te nemen. Een relatie met ze aan te gaan. Hij was ten alle tijden beschikbaar om vragen van de discipelen te beantwoorden. De taak van de voorgangers staat in Efeziërs 4:12 "de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon". En de heiligen, dat zijn wij. Zij dienen ons klaar te maken en op te leiden om God te dienen en te eren. En daar moet geen programma voor geschreven worden. Men moet zichzelf toeleggen om groepen mensen onder hun hoede te nemen en via relatie te laten ZIEN hoe te leven. Letterlijk voor ons uit gaan, voorgaan. Klinkt als voorganger toch?
Zelf leren wij onze kinderen ook dingen door ze voor te doen. We blijven niet op onze stoel zitten en pakken er een boekje bij als we ze willen leren hoe je een dop van een fles draait. Nee, je pakt de fles en laat langzaam zien hoe je de dop eraf draait. Leren door voorbeeld.

Mijn idee is dus dat men in de kerk niet volgens een programma zou moeten werken om te proberen zoveel mogelijk mensen binnen  te krijgen, die na verloop van tijd weer weg lopen omdat ze niet kunnen vinden wat ze zoeken. Geborgenheid, onderricht, groei in geloof.
Als men enkele personen letterlijk aan de hand meeneemt, lief en leed deelt en dus een relatie opbouwt, dan kun je laten zien hoe je het leven leeft. Dat zal overgenomen worden, en doordat met het gelijk uitleeft, zal het ook standhouden. Hierdoor bouw je aan een bredere basis met mensen die anderen weer aan de hand mee kunnen nemen op dezelfde manier. En elk persoon is anders. Daar valt geen programma voor te schrijven.

Spreken is zilver, zwijgen is goud?

Het is een heel bekend gezegde "spreken is zilver, zwijgen is goud". En vaak klopt dat ook zeker. Wij mensen hebben nu eenmaal de neiging om eerst dingen te zeggen, en er later over na te denken wát we eigenlijk gezegd hebben. Vaak gaan we ook er pas over nadenken als we een niet verwachtte reactie van de luisteraar terug krijgen. De betekenis van het gezegde is dan ook dat het soms beter is om je mond te houden.

Ik was in de Bijbel op zoek naar teksten over leraren, en kwam zodoende bij Jacobus 3 uit. En net hier in Jacobus 3 wordt je haarfijn verteld dat je inderdaad vaak gewoon beter je mond kunt houden. Wij mensen vinden het toch wel heel fijn als we goede dingen over onszelf kunnen vertellen. Even de ander laten weten wat we allemaal zo goed gedaan hebben. Terwijl wij de ander daarmee misschien wel een minder prettig gevoel mee geven. Ook al is het onze bedoeling niet.
Lees Jacobus 3 : 6-8 maar eens. Wij mensen kunnen bijna alles in bedwang houden of temmen. Tot aan de wildste dieren. Maar onze eigen tong gaat vaak zijn eigen weg en laat zich niet in bedwang houden.

Als we onenigheid hebben met iemand lukt het ons vaak nog wel om gewoon weg te lopen. Maar is het niet zo dat we tijdens het weglopen vaak nog even het één en ander mompelen, of zelf hardop moeten zeggen? Het lichaam hebben we dan onder controle. We mijden immers de confrontatie. Alleen de tong gaat toch nog even snel het gevecht aan. En dat is het moeilijkste om te doen. Op die momenten juist niets zeggen.
"Spreek geen kwaad van elkaar, broeders en zusters, en veroordeel elkaar niet" (Jacobus 4:11)

We hebben vaak niet door wat woorden iemand aan kunnen doen. Het steekt soms meer dan een mes, als je de verkeerde woorden tegen iemand zegt. Kinderen roepen op schoolpleinen wel vaak "Schelden doet geen zeer!" (tenminste in mijn tijd) maar dat is niet helemaal waar. Je krijgt er lichamelijk geen blauwe plekken van, maar de kneuzingen die je binnenste eraan overhoud zie je niet. De meeste mensen houden dat ook voor zichzelf. Als die mensen regelmatig op die manier "aangevallen" worden, dan gaan ze zich een keer verdedigen. Zo ontstaan oorlogen. Je ziet aan de buitenkant niet wat er onder het oppervlakte schuil gaat. Ook in die zin hebben woorden scheppingskracht.

Onze taak en vooral onze uitdaging is om die woorden alleen maar positieve dingen te laten scheppen.
Misschien kunnen we  onszelf een opdracht geven de komende week. Probeer de komende week eens één dag alleen maar positieve dingen te zeggen tegen andere mensen, maar ook tegen jezelf.
Kijk dan eens hoe een dag verloopt. Lukt het om het een dag vol te houden, ga dan voor de twee dagen.

Bedenk dat je het niet alleen doet. God helpt je erbij als jij Hem toelaat. Een tip hoe je het aan kunt pakken geeft Jacobus ook nog. Jacobus 3:17 "Zij is vreedzaam, vriendelijk en beleefd. Zij is bereid te praten en anderen gelijk te geven. Zij leeft intens met anderen mee en doet veel goed. Zij spreekt rechtuit en is zeker en oprecht."

Probeer het maar eens, en laat maar weten hoe het gegaan is. Zet het maar bij de reacties onder dit bericht en laat anderen meedelen met je ervaringen.

Waarom?

Je kunt het niet gemist hebben. Het is al dagen in het nieuws.
Het busongeluk in Sierre, Zwitserland. Niet te geloven wat daar gebeurt is. Onvoorstelbaar leed. Ik kan me nog niet eens beginnen voor te stellen hoe het moet zijn om je kind te verliezen. Je stuurt je zoon of dochter blij mee met school, om zich lekker te ontspannen in de sneeuw. Misschien de eerste skiles te nemen. Lekker met klasgenoten ravotten in de sneeuw. Een geweldig vooruitzicht.
"Ik vind het hier heel leuk, maar ik mis jullie ook wel. Tot woensdag", schreef een leerling op de blog die de school speciaal voor deze uitstap gemaakt had. Hartverscheurend om dat achteraf te lezen.

Wij kregen al de onvermijdelijke vraag:"Als er een God is, waarom doet Hij dit dan?
Waarom laat Hij dit toe?"
Dat zijn hele rechtvaardige vragen. Vaak gesteld door mensen die niet in een God geloven.
Toch zijn ze niet makkelijk te beantwoorden. Nee, God ziet het ook liever niet gebeuren, maar het is niet zo dat God als een poppenspeler vanuit de hemel alle touwtjes van iedereen in handen heeft. God heeft bij de creatie bewust gekozen om ons mensen "los" te laten lopen. Wij kunnen zelf kiezen. Want als God alles zelf wilde beslissen, dan had iedereen toch ook in Hem gelooft? Dan hadden we nu nog allemaal in de hof van Eden gewoond!

Nee, ik geloof niet dat God die bus heeft laten verongelukken. God is een God van liefde en troost. Ik geloof wel dat juist in deze tijden het geloof, en dus God een hele grote rol spelen in de verwerking van dit traumatische verlies voor de familie van die kinderen. En van de volwassenen natuurlijk die omgekomen zijn.
Wordt er niet bijna altijd een "herdenkingsdienst" gehouden na dit soort tragedies? En hoe vol zit de kerk dan?

God is een God van troost. Een moment van stilte. Een moment van bezinning en verwerking. Juist in deze tijden zou ik het aanraden om God te zoeken. Hij weet trouwens ook wat het is om een Zoon te verliezen.
"Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft." (Johannes 3:16)

Als troost sluit ik af met "Hij troost ons en geeft ons nieuwe moed in alle ontberingen en beproevingen. Hij doet dat, opdat wij anderen kunnen troosten en bemoedigen" (2 Corinthiërs 1:4)

En toen was er.........deel 1

En toen was er.....de aarde.
Alleen, hoe is die er gekomen? Kloppen de boekjes op school of zit het allemaal iets anders in elkaar?
Hoe oud is de aarde eigenlijk? 6000 jaar of 20 miljoen jaar? Het is maar een klein verschil.

In deze korte blog geef ik vast een voorzetje, hier kun je dan zelf een tijdje over nadenken.

20 miljoen jaar geleden was er helemaal niets. Al dat niets werd zo dicht op elkaar gepakt dat het net zo groot was als de punt achter deze regel. Die punt explodeerde. Hierdoor, door het exploderende niets is iets ontstaan. Uit dit iets, wat voorkomt uit het niets is de mens geëvolueerd.

Of

6000 jaar geleden heeft God de aarde gemaakt. Hij maakte land, water en lucht. Ook alle levende organismen heeft hij gemaakt. Zo is de mens ontstaan.

Wat je ook gelooft, het is geloof. Geen wetenschap. Ook de evolutie theorie is geloof, geen wetenschap.

Iets om over na te denken?

Liefdevolle Vader

Wat stellen wij ons voor als we het hebben over een liefdevolle vader?
Een vader die goed voor zijn kinderen zorgt. Een nette baan heeft en daardoor het huishouden van geld kan voorzien. Een vader die zo af en toe eens met de buurman gaat praten dat hij je bal terug moet geven, het kan nu eenmaal gebeuren dat je hem over de schutting schiet toch? Of een vader die voor de zoveelste keer je band plakt en de ketting weer op je fiets legt. Je vader laat je dingen zien en leert je de kneepjes van het leven. Allemaal voorbeelden van dingen die een liefdevolle vader doet.

In de meer extreme voorbeelden kunnen we denken aan een grote brand in een flatgebouw.
Heel gezin opgesloten door het vuur. Vader red kind, overlijd zelf aan zijn verwondingen. "Wow", denken we dan. "Dat is nog eens iets. Ik weet niet of ik dat zou kunnen". Een ander zegt juist dat het juist het enige is wat je kunt doen als ouder zijnde. Feit blijft dat het een opofferende daad van liefde is.

Een mooie spreuk die ik pas las is deze: "Ik ben niet perfect, maar Jezus vond dat ik het waard was om voor te sterven". Hier kunnen we ook niet anders op zeggen dan "WOW!". Inderdaad, een zelf-opofferende daad van liefde.

Uit ervaring kan ik je zeggen dat God een liefdevolle Vader is. Hij zorgt er inderdaad voor dat je niets te kort komt. In de Bijbel zijn voorbeelden genoeg te vinden van de vaderliefde van God voor de mensen.
Het begint al in Genesis 3:8 waarin staat dat Adam God door de hof hoorde lopen. Stel je voor, Adam en God lopen samen door de hof van Eden, te wandelen en te genieten van de mooie ongerepte natuur als Vader en zoon.

God houd van mensen. Hij heeft ons een eigen keuze gegeven. Een keus om wel of niet van de boom van goed en kwaad te eten. De mens koos ervoor om het wel te doen. Dat was het begin van vele discussies die we tegenwoordig nog voeren. Wie hoort die opmerkingen nu niet? "Als er een God is, waarom is er dan zoveel oorlog?" Omdat de mens ervoor kiest. Wij hebben een keuze. Als we ervoor kiezen om te leven zoals Jezus deed, dan kun je gewoon niet voor oorlog kiezen. Dan kun je het niet over je hart krijgen om een medemens pijn te doen. Je legt hem liever de hand op om te genezen ! Dat was wat God zou doen. Bij Hem vind je genezing, geborgenheid, vergeving, maar ook leiding. Je moet alleen zelf de keus maken om Zijn voorbeeld te volgen.

Als je de keus maakt om Hem als Vader te zien, dan zul je merken dat je ook nu nog met Hem kunt praten. Dat deed Hij niet alleen met de grote profeten uit de Bijbel. Nee Hij spreekt nu nog.

Om nog even op het voorbeeld van het begin terug te komen, de brandende flat.
Een snel gestelde vraag (en misschien heb je die al gesteld) is natuurlijk: "Als er een God was dan had die vader toch niet hoeven kiezen tussen zijn leven of dat van zijn kind? Dan waren beiden toch gered?"
We zijn hier allemaal met een doel. Het doel van Jezus was de mensheid vertellen van het goede nieuws van God, mensen te onderwijzen in het geloof en anderen op te leiden om Zijn werk over te nemen als Hij er niet meer was.  Jezus wist wat er met Hem ging gebeuren. En toch liep Hij zijn levenspad helemaal uit.
Ik denk dat de meesten van ons dat niet gedaan hadden, als wij dezelfde kennis hadden gehad.
Die vader van de brand misschien ook niet. Maar instinctief probeer je datgene wat je het meest dierbaar is te redden. In dit voorbeeld zijn kind.

God juist offerde zijn enige Zoon om ons te redden! Een groter bewijs van liefde kan ik niet verzinnen.....

Faith and miracles

Are there no longer miracles in this world?

We are made by God. On our way in history we lost connection with God. A lot of people have found 
the way back to Him, and therefor know that there is always someone they can rely on. They know the Bible. 
Burning bushes that don't get damaged. Spliting oceans. Rivers filled with blood. Death arise.

But also in modern time miracles happen. It didn't stop at the end of the Bible. Miracles still happen every day !
Look at this man for example. Emanuël Buteau from Haïti. He was trapped for ten days beneath the rubble of his collapsed apartment after the big earthquake. He prayed to God,: "Lord if you want me to die, then I will die. 
If You want me to live, then I will live". What a faith, what a trust!
After 10 days he was saved with minor injuries. His mother went to the site to find his body for his funeral. 
He heard his mother speak of him in the past tense and he called her name. She then called the rescue team. 
Read his story at this site :
  http://www.cbsnews.com/stories/2010/01/23/eveningnews/main6134305.shtml

Miracles of modern age.

They sure still happen. I am almost certain that everyone has seen a miracle big or small up close. 
Problem is that we drifted so far away from God that we explain these things as supernatural,out of space 
kind of things. Sometimes things can't be explained. Even today, people get up from their wheelchairs
and walk away. Yes, we can call that a miracle. There are many words to describe these things today, as 
long as we don't call it a miracle. That says you are a man or woman of faith and that can't be said out
loud in public.

We are so far away from where we started from. 

Walking in the garden like Adam and Eve with God Himself. And where are we now? Are we still walking 
hand in hand with God? Or are we afraid to show we are believers? Are we building some kind of defense 
so people can't see inmediatly that we walk with God?

People have become so shy. It's time to be proud again to be a believer. That God is in front, beside and 
behind us. That He is the one who protects us and that He still performs miracles as you have read before.

If you think at this moment something like:"oh well, all good and nice, but I don't buy that", then I dare 
you to take a real good look deep inside yourself. I am sure that you will find things you can't explain other 
then there has to be a God walking with you!

Geloof en wonderen

Zijn de wonderen de wereld uit?

Wij zijn gemaakt door God. Op onze weg in de geschiedenis zijn wij het contact met God verloren. Een heleboel mensen hebben de weg weer naar God gevonden en weten daardoor dat er altijd iemand is waar ze op terug kunnen vallen. Zij kennen de verhalen uit de Bijbel. Brandende struiken die niet verbranden. Zeeën   die splijten. Rivieren vol met bloed. Doden die levend worden.

Ook in deze tijden gebeuren er nog steeds wonderen. Het is niet opgehouden bij het einde van de Bijbel. Wonderen gebeuren nog elke dag !
Kijk als voorbeeld maar eens naar deze man, Emanuël Buteau uit Haïti. Hij heeft 10 dagen vastgezeten onder de puinhopen van zijn ingestorte appartement. Biddend tot God zei hij:"Als U wilt dat ik sterf, dan sterf ik, als U wilt dat ik blijf leven, dan blijf ik leven." Wat een vertrouwen en wat een geloof !
Na 10 dagen werd hij bevrijd en hij had niet al teveel verwondingen ook. Zijn moeder ging naar de puinhopen toe om zijn lichaam op te halen om te kunnen begraven. Hij hoorde zijn moeder in de verleden tijd over hem praten. Toen riep hij zijn moeder en zij alarmeerde het reddingsteam. Datzelfde team had 2 dagen eerder al een kleine jongen en zijn zusje gered.
Hier het hele verhaal van Emanuël :  http://www.cbsnews.com/stories/2010/01/23/eveningnews/main6134305.shtml

Wonderen van deze tijd.
Ze gebeuren zeker nog wel. Ik weet bijna zeker dat iedereen wel eens een groter of kleiner wonder van dichtbij heeft meegemaakt. Het nadeel is alleen dat wij zo ver bij God vandaan zijn geraakt, dat het vaak 'verklaart' wordt als zijnde iets boven natuurlijk. Zesde zintuig achtig. Soms zijn dingen gewoon niet te verklaren. Ook vandaag de dag staan mensen op uit hun rolstoel om weer te gaan lopen. En ja, dit kunnen we gewoon een wonder noemen. Er zijn heel veel woorden voor tegenwoordig, zolang we het maar geen wonder noemen want dat heeft weer met geloof te maken, en wie tegenwoordig gelooft is niet helemaal goed bij zijn hoofd. Tenminste, als je de maatschappij moet geloven.

We zijn ver afgedreven van onze oorsprong. Adam en Eva in de tuin, wandelend met God zelf. En waar staan we nu? Lopen wij ook nu nog hand in hand met God? Of durven we niet echt te laten zien dat wij met Hem lopen? Zorgen wij ervoor dat er een schutting tussen God en ons staat, zodat anderen niet zien dat Hij samen met ons loopt? De mens is schuw geworden. Het wordt weer tijd om trots te laten zien dat wij leven met God. Dat Hij naast, voor en achter ons loopt. Dat Hij degene is die ons behoed voor gevaar en dat Hij nog steeds al deze wonderen doet die je hiervoor gelezen hebt.
Als je op dit moment nog denkt van: "pff ja zal allemaal wel, ik geloof er niet in" kijk dan nog eens diep van binnen en ik weet zeker dat er veel dingen zijn die je niet anders kunt verklaren dan dat God bij je loopt!