Spreken is zilver, zwijgen is goud?

Het is een heel bekend gezegde "spreken is zilver, zwijgen is goud". En vaak klopt dat ook zeker. Wij mensen hebben nu eenmaal de neiging om eerst dingen te zeggen, en er later over na te denken wát we eigenlijk gezegd hebben. Vaak gaan we ook er pas over nadenken als we een niet verwachtte reactie van de luisteraar terug krijgen. De betekenis van het gezegde is dan ook dat het soms beter is om je mond te houden.

Ik was in de Bijbel op zoek naar teksten over leraren, en kwam zodoende bij Jacobus 3 uit. En net hier in Jacobus 3 wordt je haarfijn verteld dat je inderdaad vaak gewoon beter je mond kunt houden. Wij mensen vinden het toch wel heel fijn als we goede dingen over onszelf kunnen vertellen. Even de ander laten weten wat we allemaal zo goed gedaan hebben. Terwijl wij de ander daarmee misschien wel een minder prettig gevoel mee geven. Ook al is het onze bedoeling niet.
Lees Jacobus 3 : 6-8 maar eens. Wij mensen kunnen bijna alles in bedwang houden of temmen. Tot aan de wildste dieren. Maar onze eigen tong gaat vaak zijn eigen weg en laat zich niet in bedwang houden.

Als we onenigheid hebben met iemand lukt het ons vaak nog wel om gewoon weg te lopen. Maar is het niet zo dat we tijdens het weglopen vaak nog even het één en ander mompelen, of zelf hardop moeten zeggen? Het lichaam hebben we dan onder controle. We mijden immers de confrontatie. Alleen de tong gaat toch nog even snel het gevecht aan. En dat is het moeilijkste om te doen. Op die momenten juist niets zeggen.
"Spreek geen kwaad van elkaar, broeders en zusters, en veroordeel elkaar niet" (Jacobus 4:11)

We hebben vaak niet door wat woorden iemand aan kunnen doen. Het steekt soms meer dan een mes, als je de verkeerde woorden tegen iemand zegt. Kinderen roepen op schoolpleinen wel vaak "Schelden doet geen zeer!" (tenminste in mijn tijd) maar dat is niet helemaal waar. Je krijgt er lichamelijk geen blauwe plekken van, maar de kneuzingen die je binnenste eraan overhoud zie je niet. De meeste mensen houden dat ook voor zichzelf. Als die mensen regelmatig op die manier "aangevallen" worden, dan gaan ze zich een keer verdedigen. Zo ontstaan oorlogen. Je ziet aan de buitenkant niet wat er onder het oppervlakte schuil gaat. Ook in die zin hebben woorden scheppingskracht.

Onze taak en vooral onze uitdaging is om die woorden alleen maar positieve dingen te laten scheppen.
Misschien kunnen we  onszelf een opdracht geven de komende week. Probeer de komende week eens één dag alleen maar positieve dingen te zeggen tegen andere mensen, maar ook tegen jezelf.
Kijk dan eens hoe een dag verloopt. Lukt het om het een dag vol te houden, ga dan voor de twee dagen.

Bedenk dat je het niet alleen doet. God helpt je erbij als jij Hem toelaat. Een tip hoe je het aan kunt pakken geeft Jacobus ook nog. Jacobus 3:17 "Zij is vreedzaam, vriendelijk en beleefd. Zij is bereid te praten en anderen gelijk te geven. Zij leeft intens met anderen mee en doet veel goed. Zij spreekt rechtuit en is zeker en oprecht."

Probeer het maar eens, en laat maar weten hoe het gegaan is. Zet het maar bij de reacties onder dit bericht en laat anderen meedelen met je ervaringen.