God roept

Zou jij antwoorden?

Door de hele bijbel heen kunnen we lezen dat God Zijn mensen roept. De apostelen werden aangesproken door Jezus en zonder twijfelen gingen zij Hem volgen. In het oude Testament lezen we bijvoorbeeld over Noach, hij moest een ark bouwen. Noach deed dat. Jona werd geroepen om naar Ninevé te gaan. Jona wilde niet en probeerde weg te komen. God zorgde ervoor dat Jona wél zij opdracht uit ging voeren. 

In Exodus (3) lezen we dat Mozes bezig was met de dingen van alledag. Hij overzag de kudde van zijn schoonvader Jetro en bemoeide zich met zijn eigen zaken. Waarschijnlijk liep hij zoals altijd, een vaste route. Een mens houd van gewoonte, misschien had Mozes wel een vaste plek waar hij ging rusten. Bij de berg Horeb aangekomen veranderde zijn routine ineens. Hij zag iets wat hij anders nooit zag. Een struik die in brand stond. Wat volgt is bepalend voor de rest van het verhaal. Mozes ziet dat er iets anders is als anders, en hij onderneemt aktie door te gaan kijken bij het vreemde verschijnsel. God had een engel gestuurd en door middel van een brandende struik werd de aandacht van Mozes getrokken. Doordat de struik wél in brand stond, maar niét verbrandde, werd Mozes nieuwsgierig. Door die stap te zetten liet Mozes zien dat hij open stond voor dingen die anderen voor onmogelijk houden. Hierdoor kon God hem inzetten voor de opdracht die Hij voor Mozes had. Dat blijkt nog een keer als God Mozes roept vanuit de brandende struik. Zou jij naar die struik toegelopen zijn? Of zou je omgedraaid zijn en weggelopen? Iets wat ik heel goed zou kunnen begrijpen. Mozes liep nog iets dichter naar de struik toe en antwoordde de struik. Pas daarna maakte God bekend dat Hij het was en bedekte Mozes zijn gezicht.

'God roept alleen mensen die willen'. Iets wat je wel vaker hoort. Maar is dat ook zo? Wilde Mozes de opdracht van God aannemen? In het begin zeker niet. Mozes zocht allerlei excuses om het maar niet te hoeven doen. Het is ook niet niks om aan de heerser van een land te gaan vertellen dat hij alle slaven moet laten gaan. Mozes kwam met alle menselijke uitvluchten:

• Dat kan ik niet, daar ben ik niet geschikt voor
• Als ze vragen wie het mij gezegd heeft, wat moet ik dan zeggen?
• Waarom zal men iemand als mij geloven?
• Ik ben helemaal geen spreker, stuur iemand anders die beter kan praten!
• Stuur alstublieft een ander!

Maar God stuurde Mozes op weg naar de Farao. "Ik ben bij je" zei God tegen Mozes. Dat was genoeg om te geloven en te vertrouwen. Vanaf dat moment is God altijd dicht bij Mozes geweest. 

God is ook dicht bij jou. Ook voor jou heeft Hij een taak te doen op deze aarde. Misschien heb je al wel eens een idee voor iets gehad, waarvan je dacht; 'Dat kan ik niet, daar ben ik niet geschikt voor', of 'Ik weet niet wat ik moet zeggen', of misschien hoop je wel dat een ander het voor je doet. Denk dan nog eens terug aan dit verhaal van Mozes. Ondanks al zijn bedenkingen (die van Mozes) ging hij toch op weg om de taak die God voor hem klaar had liggen, uit te voeren. In de wetenschap dat God bij hem zou zijn en hem zou helpen. 

Heb jij de roep van God al  beantwoord, of twijfel je nog?