Leven door/met de Geest

Heilige Geest

We hebben net het Paasfeest gevierd. Het feest dat Jezus opgestaan is uit de dood en op die manier de zonden van de mens op zich heeft genomen. Daarom kunnen wij mensen weer dicht bij God de Vader komen en samen met Hem leven.

Jezus heeft in de tijd tussen Zijn opstanding en Zijn Hemelvaart de discipelen nog enkele belangrijke dingen geleerd en verteld. Ik denk dat wij juist deze belangrijke dingen niet meer helemaal helder hebben, en dat we daardoor ons geloof wat verliezen.

De drie evangeliën Mattheüs, Marcus en Lucas vertellen die laatste ogenblikken allemaal net iets anders. Als je die samen gaat bekijken kom je uiteindelijk wel tot dezelfde conclusie. De bekendste is denk ik wel die van Mattheüs. Het gaat dan om de volgende verzen:

Mattheüs 28:19-20
Ga er daarom op uit om alle volken tot mijn leerlingen te maken. Doop hen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest. Leer hen altijd te doen wat Ik u heb gezegd. En vergeet dit niet: Ik ben altijd bij u, tot het einde van de tijd

Jezus geeft hier dus aan dat wij geacht worden erop uit te gaan en andere mensen van Zijn leven te vertellen. En dat niet alleen, maar ze dan ook te dopen. En ze te leren hoe men volgens Zijn Woord moet leven. Wij hoeven dit niet alleen te doen, want, zo zegt Hij, Jezus is bij je tot het eind.

Marcus verteld het op een iets andere manier:

Marcus 16:15-16
Trek de wereld in,’ zei Hij tegen hen, ‘en vertel aan de hele schepping het goede nieuws over Mij. Wie het geloven en gedoopt worden, zullen gered worden. Maar wie het niet geloven, zullen worden gestraft.

En daarbij nog deze toevoeging: Marcus 16:17-18
De mensen die het geloven, zullen hieraan te herkennen zijn: zij zullen in mijn naam boze geesten verjagen, zij zullen in nieuwe talen spreken, zij zullen slangen kunnen vastpakken, en als zij iets giftigs drinken, zal hun dat geen kwaad doen, zij zullen zieke mensen de handen opleggen en genezen.

Ook hier komt de opdracht om anderen (hier zelfs de gehele schepping) over Jezus te vertellen. Over het feit dat Hij uit de dood opgestaan is. Ook hier moeten gelovigen gedoopt worden. Jezus heeft zichzelf immers ook laten dopen door Johannes, en na Zijn doop streek de Heilige Geest op Jezus neer.

Johannes 1:31-33
Ik kende Hem nog niet, maar ik ben gekomen om de mensen met water te dopen om Hem aan Israël bekend te maken. Ik heb de Heilige Geest als een duif uit de hemel zien komen en Hij bleef op Jezus. Toen wist ik nog niet dat Hij het was. Maar God had tegen mij gezegd: “Op wie u de Heilige Geest ziet neerdalen en blijven, dat is Hem. Hij zal de mensen dopen met de Heilige Geest.

Hier kunnen we al lezen dat Jezus mensen doopt met de Heilige Geest. Je hebt de Heilige Geest dus ook nodig in je leven met God.

Het Lucas evangelie verwoord het als volgt:

Lucas 24:47
Van Jeruzalem uit zou dit bericht over de hele wereld uitgaan: “Ieder die zijn zonden aan Christus belijdt, krijgt vergeving.

Aangevuld met Lucas 24:49
Luister: Ik zal de Heilige Geest sturen. Hij zal over jullie komen, zoals mijn Vader heeft beloofd. Blijf hier in de stad wachten tot jullie kracht uit de hemel hebben ontvangen.

Ook hier weer de opdracht om niet te blijven zitten, maar erop uit te gaan om het evangelie wereldwijd te verkondigen. En ook hier de zekerheid dat de Heilige Geest bij je zal zijn. En geloof het, die heb je ook echt nodig.

Romeinen 8:15-17
U hebt de Geest niet ontvangen om opnieuw als slaven in angst te leven, u hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te zijn, en om hem te kunnen aanroepen met ‘Abba, Vader’. De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn. En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen: wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister.

Daar staat nogal wat! De bevestiging dat je de Geest ontvangen hebt, maar ook wat er allemaal aan vast zit. Je bent dan erfgenaam van God! Als kind van God erf je dus, tja, eigenlijk de wereld. Het eeuwige leven. Helaas zal dat niet zonder horden of stoten gaan. "wij moeten delen in Zijn lijden". Hierover lees je meer in Romeinen 8:35-39

Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus? Tegenspoed, ellende of vervolging, honger of armoede, gevaar of het zwaard? Er staat geschreven: ‘Om u worden wij dag na dag gedood en afgevoerd als schapen voor de slacht.’ Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad. Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer.

Wees er dus van overtuigd dat het leven volgens het Woord van God, en leven zoals Jezus ons voorgedaan heeft, geen leven vol van alleen maar vreugde zal zijn, van alleen maar mooie, positieve dingen. Nee, tijdens ons leven zullen we getest en beproefd worden hoe sterk ons geloof is. Soms zal God ons testen, soms zal de duivel proberen ons geloof te breken. Wees er in beide gevallen van overtuigd dat de Heilige Geest je helpen zal.

Romeinen 8:31-32
Wat moeten wij hier verder over zeggen? Als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn? Zal hij, die zijn eigen Zoon niet heeft gespaard, maar hem omwille van ons allen heeft prijsgegeven, ons met hem niet alles schenken?

Samengevat kunnen we denk ik het volgende zeggen:
Jezus Zijn leven heeft gediend als voorbeeld voor ons allemaal. Zoals Hij omging met mensen en de problemen van mensen, zo horen wij er ook mee om te gaan. Wij moeten iedereen lief hebben. Problemen brengen wij, net als Jezus, bij God de Vader. Doordat Jezus voor ons aan het kruis gestorven is, heeft Hij de weg naar God vrijgemaakt. Hierdoor kunnen ook wij met God de Vader praten en een relatie opbouwen met Hem. Wij mogen vertrouwen dat niemand ons kan verslaan op het moment dat wij dat doen wat God van ons vraagt. De opstanding uit de dood van Jezus bewijst ons dat zelfs de dood niet sterk genoeg is om God te verslaan. Als dit allemaal echt goed tot je doordringt, wat kun je dan anders doen dan erover vertellen? Dan wil je toch juist dat iedereen deze wonderbaarlijke dingen hoort? We vertellen het wel als er op het nieuws te zien is dat iemand eigenhandig een bus optilt omdat er kinderen onder vastzaten, maar als iemand uit de dood opstaat vinden we het toch niet helemaal gepast om erover te vertellen? Houden we het liever een beetje binnenshuis. Stel je voor dat mensen je niet geloven. Dan heb ik een nieuwtje voor je, een heleboel mensen zullen je ook niet geloven. Zeker in het begin niet. Lees Romeinen 8:35-39 nog maar eens. Dat is echte geen excuus om het dan maar niet te doen. Jezus vraagt van ons dat we het wél doen en Hij geeft ons er zelfs de Heilige Geest bij. In een tijd waarin we van 'gratis' houden, moet dat mensen toch aanspreken.

Laat ons dus het licht zijn wat van ons gevraagd wordt. Wees ook een estafette loper van het Goddelijke vuur, in plaats van het Olympische vuur. Neem de fakkel ook over en loop het parcours dat God voor jou heeft klaarliggen. Ja het zal zweten worden, nee het is niet altijd makkelijk. Maar denk maar aan het moment dat je triomfantelijk over die eindstreep komt!

Pasen 2014

Gisteren door Goede Vrijdag geestelijk verlost. Zondag start het nieuwe geestelijke leven. 4 en 5 mei lichamelijk bevrijd, vier jij mee?

Laat ons morgen opstaan, vrij van schuld. Begin de dag morgen met een schone lei. Vanaf morgen is het 1 januari in je nieuwe leven. Als je niks veranderd aan je leven, zal het resultaat ook hetzelfde blijven. Sta met ons op en start samen met ons het nieuwe leven.

Morgen is de dag dat we herdenken dat Jezus opgestaan is, een mooiere dag om met de eerste dag te beginnen kan ik niet bedenken. Een heleboel mensen moeten nog met dag 1 beginnen. Ook wij, die misschien al langer bezig zijn, moeten regelmatig weer bij dag 1 beginnen. Omdat we ons niet aan onze eigen afspraken houden, of ook de regels van God niet elke dag kunnen hanteren. Bezoeken we Zijn huis nog wel? Lezen we in Zijn Woord? Vandaar morgen gewoon weer opnieuw beginnen. Jezus leeft het ons voor!

Snelweg

Voor mijn beroep zit ik heel veel op de weg. En zo af en toe, als mijn gedachten wat afdwalen, zie ik overeenkomsten met het leven en de gedragingen op de weg. Of misschien liever gezegd, ons gedrag als chauffeur.

Als we beginnen zijn we onzeker. We vertrouwen op onze instructeur die ons verteld wat we moeten doen. We hebben de instructeur ook nodig, anders mogen wij de weg helemaal niet op! In het begin zal je op de kleinere wegen rijden. Niet zo veel ander verkeer, wel aardig wat bochten en een lage snelheid. Op die manier leer je de auto een beetje kennen en leer je een aantal dingen automatisch te doen. Handelingen die je elke keer moet doen en waarbij je niet meer na hoeft te denken na een tijdje.

In het begin als je gaat geloven, dan is het eigenlijk net zo. Je gaat heel gretig naar elke dienst die je maar kunt bezoeken van je gemeente. Alle cursussen of trainingsavond probeer je te volgen. Je vertrouwd op je leraren, ook als je het bochtige begin van het geloofsleven doorloopt. Je wilt eigenlijk al de snelweg op, maar je leraar houd je netjes op de wegen die jij op dat moment aan kunt.

Je wordt wat vertrouwder met de auto, je leert de eigenschappen van zowel de auto, als van de wegen en verkeersregels. Dat is het moment dat je de wat drukkere wegen op gaat zoeken. Je mag dus al wat harder rijden, al merk je al snel dat het afhankelijk is van wat de andere bestuurders op de weg doen. Als je alleen zou zijn, was het allemaal veel makkelijker. Niemand anders om rekening mee te houden, en niemand die jou in snelheid tegen kan houden. Helaas werkt het zo niet, en moet je je aanpassen aan de situatie zoals die op dat moment op de weg is. En dat betekend vaak dat je toch met anderen rekening moet houden. Zij vertrouwen tenslotte hun leven aan jou toe, net zoals jij jouw leven aan hen toevertrouwd. Een auto is immers zo ongeveer het enige legale moordwapen dat bijna iedere volwassene bezit.

Als je al langer gelooft dan is het verleidelijk om snel een oordeel te hebben over bepaalde zaken in zowel de bijbel als in de gemeente. Jij weet het immers allemaal al. Toch moet je je aanpassen aan het niveau van de mensen om je heen. Zeker een leraar hoort zich te richten tot de mensen die het het meeste nodig hebben. De anderen moeten zich dan dus tijdelijk even aanpassen. Dat is niet altijd even makkelijk, maar in die periode kun je ook andere mensen in de gemeente meenemen naar een hoger geloofsleven. Je wordt dus niet zozeer opgehouden door alle bochten op je weg, maar wel doordat er meer verkeer op de weg komt.

Hoe het op de snelweg werkt weten we allemaal wel. Lekker hard rijden, weinig bochten dus de snelheid kan flink omhoog. Probleem is vaak dat juist op die wegen heel veel verkeer rijd. Ook verkeer wat niet zo snel kan, of misschien niet zo snel wil. Daar moet je dus wel rekening mee houden. Ook in het geloof. Op het moment dat het voor de meeste mensen duidelijk begint te worden, zal de stroom met mensen ook wat sneller gaan, al zal de stroom ook groter worden.

Mensen hebben allemaal verschillende bagage meegenomen in hun leven. De één heeft 5 koffers in zijn Fiat 500 zitten, de ander twee weekendtassen in zijn Porsche, en de laatste heeft een vrachtwagen met oplegger nodig om zijn leven mee te krijgen. Sommige mensen volgen de route en rijden blind op vertrouwen, anderen vertrouwen toch liever op een navigatiesysteem. Natuurlijk heb je ook mensen die andere mensen meenemen en zo als bus fungeren. Zo vind je alle voertuigen terug in je gemeente. En hoe mooi het er voor het uiterlijk ook uit zou zien, het is niet praktisch als je een gemeente wilt maken van alleen maar mensen met een Porsche. Die schieten dan regelmatig hun doel voorbij. Misschien is het zelfs wel handig als je meerdere buschauffeurs hebt, zodat je veel mensen in je gemeente kunt hebben die op dezelfde golflengte zitten.

De vraag is dus of we allemaal eigenlijk wel op de snelweg willen zitten. Of rijden we liever op onze eigen snelheid langs de kleine landweggetjes, om zo van de omgeving te genieten en ons niet zo druk te maken over waar we eigenlijk naartoe gaan. Wat is belangrijker, ons einddoel of de manier waarop we er komen? Duidelijk is in elk geval dat, welke weg je ook neemt, je altijd te maken zult hebben met andere mensen. Mensen waar je toch rekening mee moet houden. Jij weet namelijk niet met welk doel zij in de auto zitten. Kijken zij ook rustig om zich heen en letten daardoor niet zo goed op de weg, of rijden zij met een bepaald doel in het achterhoofd op die weg? Je moet dus eigenlijk anticiperen op wat de ander kan gaan doen, om zelf verder op je weg te kunnen komen. Voor de ander is het dus hetzelfde.

Laten we ons dus niet alleen op onszelf richten, maar ook rekening houden met de andere mensen op de weg, die net als wijzelf proberen om veilig thuis te komen. Of zoals wij dat op het werk noemen; de laatste stop is het belangrijkste (thuis).

Eerlijk?

Soms is het moeilijk om te doen wat je zegt. Hoe makkelijk zeggen we niet dat iemand volgens bepaalde regels moet handelen, terwijl we zelf ook problemen hebben met het naleven ervan? Hoe goed we ook ons best doen, we gaan allemaal wel eens in de fout. Zo ook met de regels uit de bijbel. Menig leraar of voorganger weet precies hoe het moet, maar er zelf ook naar leven is iets heel anders dan het weten. Neem nu maar eens het voorbeeld van de kerkenraad die een dominee de laan uit stuurt omdat 'de visies teveel uit elkaar liggen'. (Bron CIP artikel ) Dit terwijl de leden van de kerk de dominee niet willen missen. Vroeger gebeurde dat natuurlijk ook al. Ook in de tijd van Jezus waren mensen het niet over eens hoe men precies moest geloven. 

Mattheüs 23:1-3

Daarna richtte Jezus zich tot de menigte en tot zijn leerlingen en zei: ‘De schriftgeleerden en de farizeeën hebben plaatsgenomen op de stoel van Mozes. Houd je dus aan alles wat ze jullie zeggen en handel daarnaar; maar handel niet naar hun daden, want ze doen zelf niet wat ze jullie voorhouden.

Hier kun je  lezen dat de farizeeën, die leraar waren, de mensen precies konden vertellen (en dat deden ze dan ook maar al te graag) hoe men moest leven. Alleen stelden zij zichzelf vrij van die regels op vele vlakken. Zij waren immers anders de de 'doorsnee mens'.  Als je de bijbel leest, kom je steeds weer tegen dat Jezus zegt Zijn voorbeeld te volgen. Stel je eens voor dat je voorganger netjes de bijbel aan je uitlegt, terwijl hij in zijn eigen leven, om maar even een fictief voorbeeld te gebruiken, snoep steelt uit de supermarkt? Kun je hem dan nog geloven als hij op zondag verteld dat je niet mag stelen? Duidelijk is in elk geval wel dat je wel moest doen wat ze zeiden. Ze leerden je dus wel zaken die klopten, anders hoef je het niet te volgen toch? Ze moesten alleen niet het daadwerkelijke voorbeeld volgen van hoe men leefde. Tevens geeft Jezus hier aan dat je aangestelde gezag moet eren, ook al leven ze zelf niet zoals het hoort. Luister naar ze, doe wat ze voorschrijven, en leef volgens de bijbel. Al is het inderdaad vaak wel moeilijk om de regels van de kerk/overheid te volgen en ook volgens de bijbelse regels te leven. Ook de regels van de kerk komen niet altijd overeen met wat er in de bijbel geschreven staat. Het zou inderdaad niet moeten kunnen, maar helaas is het tegenwoordig wel zo. Regels worden om allerlei redenen 'aangepast'. Vaak onder de noemer:"de oude regels zijn niet meer van deze tijd, daarom moeten ze aangepast worden." Nog even en Jezus is ook niet in een grot begraven, maar een mooie moderne chromen bunker. Je moet immers met je tijd meegaan toch.....

Over eerlijkheid kunnen we ook een mooi voorbeeld vinden in Handelingen 5:1-11.

Ook een zekere Ananias verkocht een stuk land. Maar hij hield, met instemming van zijn vrouw Saffira, een deel van de opbrengst achter. De rest bracht hij naar de apostelen, maar hij deed net alsof het de hele opbrengst was. ‘Ananias,’ zei Petrus, ‘waarom hebt u de duivel toegang gegeven tot uw hart? Waarom probeert u de Heilige Geest te bedriegen? Waarom zegt u dat dit de hele opbrengst van het land is, terwijl u een deel ervan achtergehouden hebt? U had het land niet hoeven verkopen. Het was uw eigendom en nadat het verkocht was, mocht u zelf weten wat u met het geld deed. Hoe kon u zover komen? U hebt niet tegen mensen gelogen, maar tegen God!’ Toen Ananias dat hoorde, zakte hij in elkaar en stierf. Iedereen was vreselijk geschrokken. Een paar jonge mannen stonden op en legden hem af. Daarna droegen zij hem naar buiten en begroeven hem. Een uur of drie later kwam zijn vrouw, die van niets wist. ‘Vertel eens,’ zei Petrus tegen haar, ‘is dit geld de hele opbrengst van uw land?’ ‘Ja,’ antwoordde zij, ‘dat klopt.’ ‘Waarom wilden jullie de Geest van de Here bedriegen? De mannen die u daar hoort aankomen, hebben zojuist uw man begraven. Zij zullen ook u dood naar buiten dragen.’ Op hetzelfde moment zakte zij voor hem in elkaar en stierf. De jonge mannen kwamen binnen. Toen zij zagen dat zij ook dood was, droegen zij haar naar buiten en begroeven haar bij haar man. De gemeente was hiervan diep onder de indruk en de andere mensen niet minder. 

[Handelingen 5:1-11]

Kunnen we hieruit opmaken dat je verplicht bent je opbrengst aan de kerk te geven? Nee, dat staat er niet. Ananias was eigenaar van een stuk land en dat wilde hij verkopen. Samen met zijn vrouw besloot hij een deel van de opbrengst aan de apostelen te geven, echter deden zij het voorkomen dat ze alles gegeven hadden. Moesten ze alles geven? Nee. Moesten ze een deel geven? Nee. Ze hadden vrijwillig besloten een gedeelte van de opbrengst af te staan. Maar het klinkt natuurlijk mooier als je zegt dat je alles wat je hebt ontvangen schenkt aan de apostelen. Dus zo deden ze het. Ze gaven een deel en zeiden dat ze de volledige opbrengst hadden gegeven. Ook nadat de apostelen om bevestiging vroegen, hielden ze voet bij stuk. Dat was nog het moment geweest om eerlijk te zijn, maar ze kozen er nogmaals bewust voor om oneerlijk te zijn. De straf was nogal definitief te noemen voor Ananias. Ook zijn vrouw Saffira kreeg nog een kans om eerlijk te zijn. Ook zij verkoos het pad van de leugen.

Soms denk ik wel eens bij mezelf: hoe kan het toch zo zijn dat de mensen die tegenwoordig prominent aanwezig zijn in de maatschappij, regelmatig op leugens of onwaarheden betrapt worden, maar wij als maatschappij dat allemaal maar goed vinden. Zijn wij immuun geworden voor hun leugens? Kan het ons allemaal misschien niet meer schelen? Zijn wij het geloof in onszelf kwijtgeraakt dat wij er iets aan kunnen doen?

Laten we gewoon eens bij onszelf beginnen, laten we eens eerlijk tegen onszelf zijn en kijken of we zelf géén leugentjes vertellen tegen anderen.