Hoe wordt ik blij?

Wat is er nodig om blij te zijn? 

Doen we het niet allemaal eigenlijk? Ons deze vraag stellen? En het heeft altijd met 'onszelf' te maken. Maar laten we eens eerlijk naar de vraag gaan kijken. Willen we dan wat de ander blij maakt, of willen we wat onszelf blij maakt? Hamvraag is natuurlijk wat er voor beide situaties nodig is.

Hoe kunnen we een ander blij maken? Als je het breed bekijkt kan dat op twee manieren. Je kunt een ander blij maken door iets te doen wat jezelf ook blij maakt, of door iets te doen wat jezelf niet blij maakt. In het eerste geval is het een win-win situatie. In het laatste geval is het voor jezelf tijdelijk niet prettig, maar omdat je er een ander blij mee maakt is er een kans dat je er toch niet helemaal vervelend van wordt.

Hoe kunnen we dan onszelf blij maken? Het logische antwoord is door iets te doen wat een ander ook blij maakt, of door iets te doen wat een ander verdrietig maakt. Hier zit een groter verschil in vergeleken bij het eerste voorbeeld. Het verschil zit hem namelijk in het gevolg. En dan het gevolg op lange termijn. Natuurlijk kunnen we ook dingen verzinnen om onszelf blij te maken waar we geen andere mensen voor nodig hebben. Al zal dat nooit van lange duur zijn.

Johannes 13:34-35
Hier zegt Jezus tegen Zijn discipelen:
34 Dit is een nieuwe opdracht die Ik jullie geef: heb elkaar lief. Heb voor elkaar net zoveel liefde als Ik voor jullie heb. 35 Aan de onderlinge liefde zullen de mensen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’

Heb elkaar lief. Dan denk je dus eerst aan de ander, niet aan jezelf. Hier beantwoord Jezus dus eigenlijk de vraag hoe we onszelf blij kunnen maken. Door aan de ander te denken. Als je aan jezelf denkt en daarmee een ander pijn doet zal dat een keer terugslag hebben op jezelf. Zo zal ook het goede terugkomen naar je. Al het goede wat je voor een ander doet, ook al vind je het zelf moeilijk, zal eens als voordeel voor je gaan werken. Liefde tonen aan een ander kan alleen maar iets positiefs opleveren.
Let wel, in dit stukje staat niet dat je jezelf lief moet hebben. Je hebt dus anderen nodig.

Zet het maar eens af tegen het opvoeden van een kind. Een kind is immers ook 'iemand anders".

Stel dat je het kind opvoed en daarbij alleen maar kijkt naar wat jijzelf prettig vind. Ik ken maar weinig ouders die het prettig vinden als hun kind (langere tijd) huilt. Ik ken  net zo weinig kleine kinderen die (bijna) nooit huilen. Daar is dus al een probleem. Het kind huilt, jij vind dat niet prettig. Een kind is vaak nog te jong om één en ander te begrijpen. Opvoeden kan met harde hand en opvoeden kan met liefde. Om kort te gaan: als je kinderen met harde hand opvoed, krijg je dat op latere leeftijd ook terug, op welke manier dan ook. Als je een kind met liefde opvoed, zal het ook met liefde reageren als het ouder is.

Wat was de reden dat Jezus dit zei, dat Hij deze opdracht gaf?
Jezus had hiervoor de voeten van Zijn discipelen gewassen. Een taak die ervoor zorgt dat de ander geheel gewassen aan tafel kon gaan. Dus eigenlijk heel belangrijk. En toch ook een taak die niemand wilde doen. Voeten zijn het laagste punt van de mens. Zeker in die tijd gingen voeten letterlijk door het stof. Toch deed Jezus deze taak met liefde.

In vers 12a-17 zegt Jezus:
‘Begrijpen jullie wat Ik voor jullie heb gedaan?’ vroeg Hij. 13 ‘Jullie noemen mij Meester en Here. En dat is juist, want dat ben Ik ook. 14 Als Ik nu jullie voeten heb gewassen, moeten jullie dat ook bij elkaar doen. 15 Want Ik heb jullie een voorbeeld gegeven, volg Mij hierin na. 16 Luister goed, een knecht is niet de meerdere van zijn baas en een boodschapper niet van wie hem gestuurd heeft! 17 Jullie zullen gelukkig zijn, als je van deze kennis ook gebruikmaakt."

Je hoeft niet 'beter' te zijn dan een ander. Jaloers zijn op de positie of bezittingen van een ander leveren je geen plezier op. Alleen maar stress.