Fanatiekeling of super fan?

Fanatiekeling of super-fan?

In de sport komen we ze bijna overal wel tegen. De fanatiekeling die alles voor zijn sport over heeft. Alles moet wijken voor zijn sport. Op zich is daar niks mis mee, zolang je anderen daar niet mee in de weg zit. Toch is het moeilijk als je fanatiek bent, om geen commentaar op anderen te geven. Omdat zij misschien wat minder fanatiek zijn, lijken ze in jou ogen ook minder serieus met de sport bezig te zijn. Hoewel dat misschien helemaal niet zo is. En dan krijg je geschreeuw op het veld.

Naast het veld heb je ook fanatiekelingen. Sommigen verwarren dat ook wel met hooligans. Dat zijn weer mensen die het liefst hun liefde voor een bepaalde club, desnoods met geweld, aan andere mensen opdringen. Of de bekende ouders die van alles naar het hoofd van hun kind slingeren als ze net niet hard genoeg lopen. 

Bij sport is het misschien nog niet zo erg, als er een meningsverschil is op het veld. Als je gaat kijken naar politiek of religie, dan wordt het meteen heel anders. Ook daar heb je mensen die hoe dan ook hun overtuiging op willen leggen aan een ander. Het gevolg daarvan is het ontstaan van een conflict. Denk bijvoorbeeld maar eens aan een arbeidsconflict, of stakingen via de bonden. Dat gaat dan vaak om binnenlandse aangelegenheden. Als het internationaal gaat worden, bestaat de kans dat het in het ergste geval uitdraait op oorlog.

Maar laten we het even klein houden. In het geloof heb je ook fanatiekelingen. Mensen die koste wat kost de ander ervan proberen te overtuigen dat HUN geloof het juiste is, en je niet op een andere manier kunt geloven in Christus. Naar mijn idee is het belangrijkste dat je écht gelooft in Jezus, dat Hij de Zoon van God is en dat Hij op aarde geleefd heeft en is gestorven aan het kruis en na 3 dagen weer is opgestaan uit de dood. En hoe je dat uitdraagt hangt van je persoonlijkheid af, niet van opgelegde regels. Net als een sportteam verschillende posities kent, zo kent ook het lichaam van de gemeente verschillende functies. Als iedereen hetzelfde zou gaan doen, dan zou alleen bijvoorbeeld de buik ontwikkelen. Niet iedereen kan voorop lopen en doelpunten maken. En toch hebben we elkaar allemaal nodig.
[Joh. 3:15 Want God heeft zoveel liefde voor de wereld dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, zodat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.]  
[Joh.6:47 Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven]

En Jezus geeft het zelfs eigenlijk nog simpeler aan. Hoewel, simpel: "Het is zelfs zo dat wie niet het eenvoudige geloof van een kind heeft, niet eens in het Koninkrijk van God kan komen." Lucas 18:17.
Wat wij dus moeten doen is het geloof van een kind hebben. Dat is pas moeilijk. Als je een kind iets zegt, dan gelooft het je. Wij volwassenen gaan het eerst beredeneren of het wel kan. Als wij tot de conclusie zijn gekomen dat het best zou kunnen zijn, dan zijn we bereid om te gaan geloven. En dat is niet geloven.
Wat is geloof? Het is de zekerheid dat onze hoop werkelijkheid wordt en het is overtuigd zijn van het bestaan van dingen die je niet ziet. (Heb. 11:1) 

Nu weer even terug naar het begin. Is het de bedoeling dat wij met geweld anderen dwingen om te geloven in Jezus? Volgens de definitie van geloof in Hebreeën 11:1 kan dat niet. Het moet van binnenuit komen. Je kunt mensen dwingen naar een kerk te gaan, maar je kunt ze niet dwingen om in hun hart te gaan geloven. Onze opdracht is om juist de mensen die niet geloven, met liefde te overtuigen dat er meer is tussen hemel en aarde. De liefde van Christus zal mensen diep in hun binnenste overtuigen en tot geloof brengen. Onze taak is het om dat uit te leggen waar dat gevoel vandaan komt. In deze moderne tijd wordt alles wel op een geloofwaardige manier uitgelegd. Er wordt ingespeeld op het gevoel van mensen. Het wordt allemaal net iets mooier verteld bij de één dan bij de ander, om maar zoveel mogelijk mensen te winnen. Wij als Christenen kunnen de boodschap niet mooier maken dan hij al is. Het is niet mogelijk om het geloof in de 'aanbieding' te gooien. Wat je ziet is wat je krijgt, zo eenvoudig is het. Maar als je goed kijkt, is het ongelooflijk wat je krijgt in ruil voor geloof. Je krijgt het leven van een koning! En juist omdat de beloning zo groot is, kunnen wij dat als mens niet beredeneren, dus zal het niet kloppen. De psyche van de mens werkt soms heel raar.

Wie gelooft nu dat als je vraagt, je zult krijgen? Zoek en je zult vinden?  (Lucas 11:9) Als wij mensen iets vragen moet je altijd maar afwachten of je het krijgt of niet. Of wat je ervoor terug moet doen. Bij Christus krijg je het gewoon! Dat is juist zo ongelofelijk, dat het moeilijk wordt om erin te geloven. Tenzij je het geloof van een kind hebt.

De discipelen waren fanatiek in het volgen van Christus. Zij hebben alles aan de kant gelegd om Jezus te volgen. Zij hebben om het zo maar te zeggen, gelijk de t-shirts, sjaal  en petjes gekocht en opgezet. Nee, ze hebben geen mensen vastgebonden totdat ze zich bekeert hadden, nee ze hebben geen dingen vernield in steden omdat ze hun zin niet kregen. Ja, ze gingen wel steden in om te 'protesteren' tegen hoe het er op die manier aan toe ging. Ze werden dan door God gestuurd om de inwoners te waarschuwen dat als ze zo doorgingen, er niet veel goeds gebeuren zou. Maar er werd niks opgelegd. Men bleef een eigen keus houden. Zij waren de échte super-fan, de discipelen. Zulke fans zijn uitzonderlijk. Zij leven het leven zoals het bedoeld is, en door voorbeeld leiden ze anderen het juiste pad op.

Laten de ongelovigen niets op uw gedrag kunnen aanmerken. Ook al mogen zij u niet en belasteren zij u, als zij zien hoe voorbeeldig uw leven is, zullen zij God wel moeten eren en prijzen op de dag dat Christus terugkomt. (1 Petrus 2:12)