Verslavingen

We zijn verslaafd

Als  ik tegenwoordig naar de mensen kijk, inclusief mezelf, dan zijn we allemaal ergens aan verslaafd. Verslaafd aan televisie, roken, drinken, porno, playstation, whatsapp, facebook, uitgaan, je kunt het zo gek niet bedenken. Al die dingen gaan voor zaken die eigenlijk belangrijker zijn. Zoals jezelf. "Nee, ik kan nu mijn moeder even niet bellen, goede tijden is erop en dat moet ik eerst even kijken". Of er is even geen tijd om met een gezinslid te praten want een kennis heeft je een berichtje gestuurd dat je wel even moet beantwoorden. Mensen, dan slaan we de plank echt helemaal mis. Natuurlijk zijn contacten belangrijk, maar begin bij jezelf en je eigen gezin. Als die relaties goed zijn (dus ook met jezelf) dan kun je aan andere contacten werken. 

De eerste relatie die goed moet zijn is de relatie tussen jou en God. En hoe krijg je die relatie goed? Door veel te bidden. Bidden is praten met je Vader. We weten dat God onze zonden vergeeft. Verstandelijk weten we dat. Toch houden we nog wel eens het gevoel dat we niet vergeven zijn als we onze misstap aan God verteld hebben in gebed. Soms hebben we gewoon een extra bevestiging nodig van een mede-gelovige. En waarom is het bekennen van een zonde zo belangrijk? 

Een zonde kun je zien als een 'rotte' plek. Op het moment dat je het niet behandelt, zal het groeien en groeien. Door de zonde te belijden, laat je zien dat je weet dat die plek er zit, en dat je eraan gaat werken. Tip van Jacobus is dat je het niet alleen aan God belijd, maar ook aan een vertrouweling. Door je zonden aan elkaar te belijden en voor elkaar te bidden, word je genezen. (Jacobus 5:16) En genezing is hier ook lichamelijk. Stel je eens voor dat de tijd die je moet bovengenoemde zaken vult, zou doorbrengen met gezinsleden. Eens zou praten met je zoon of dochter, of met je man/vrouw of vriend/vriendin. Dan weet je misschien niet meer wat er in de serie gebeurt is, maar wel wat je kind op school heeft gedaan. Of wat er op het werk van je man is gebeurt, of waarom je kind niet helemaal lekker in zijn of haar vel zit. En is dat niet veel belangrijker? Als wij weer meer aandacht aan elkaar zouden besteden, dan is de kans op verwondingen door alsmaar door rottende zonden steeds kleiner aan het worden. We zijn dan geestelijk én lichamelijk een stuk gezonder.

Jacobus 5:9 "Mopper niet op elkaar. Is op uzelf dan niets aan te merken?"

Pijn of zelfbehoud?

Gemaakt of geëvolueerd? 

Dat is dé vraag die nog steeds niet volledig is beantwoord door wetenschappers. Ja, ze hebben vermoedens en zoeken daar bewijzen bij, maar moeten we niet andersom werken? Datgene toetsen wat we wél weten? Een volledige beschrijving staat in de Bijbel. Kunnen wetenschappers bewijzen dat het niet zo gegaan is? Tot nu toe komen ze alleen met zogenaamde bewijzen die hun mening ondersteunen. Maar laten we het eens anders bekijken.

Wat nu als de aarde inderdaad door God is gemaakt? En de mens? En de planten en dieren? Dat zou betekenen dat wij mensen van God afhankelijk zijn. En dat willen we niet. We zijn zelfstandig toch? Wij kunnen alles maken en breken. Maar als de Bijbel wel waar is, dan betekend dat nog veel meer. God zou dan onze Maker, onze Vader zijn! En je vader stel je niet teleur. Je wilt graag dat hij trots op je is. Tenminste, normaal gesproken. En als je wilt dat hij trots op je is, dan moet je je in elk geval aan de regels houden die in zijn huis gelden. Ik moest dat thuis in elk geval wel. Die regels staan gelukkig ook in de Bijbel. Het zijn er misschien best veel, en ook moeilijke regels, maar God heeft je een keus gegeven om ze te volgen of niet. Net als thuis is het wel zo dat als je ze niet volgt, je Vader daar niet altijd blij mee zal zijn. Aan de andere kant staan er grote beloningen voor j klaar als je wel luistert. 

Wat is het risico dat je loopt met het maken van deze keuze?

De Bijbel spreekt van grote beloningen als je gelooft en als je God  als Maker en Vader ziet. Dus als je daarvoor kiest, zit je goed. Als God niet blijkt te bestaan heb je alsnog een goed leven gehad en eindigt het als je overlijd. Kies je ervoor om niet in God als Maker en Vader te geloven, kun je ook een goed leven hebben. Het venijn zit hem echter in de staart. Blijkt God niet te bestaan, dan is er geen vuiltje aan de lucht als je overlijd. Blijkt Hij echter wél te bestaan, dan heb je op zijn zachtst gezegd wel een uitdaging. De Bijbel voorspeld dan niet veel goeds.

Keuze 1 heeft dus eigenlijk weinig risico. je hebt een goed leven op aarde en daarna ook nog, als God blijkt te bestaan. Bij keuze 2 kun je hier op aarde ook goed leven, maar na je dood zit je letterlijk voor eeuwig in de hel.

Ben jij iemand die van pijn houd, of kies je liever voor zelfbehoud?