Strijdend voor vrijheid, strijdend voor gerechtigheid. Bereid offers te brengen zodat anderen kunnen blijven genieten van datgene wat ze gewent zijn. Het soldaatje traint veel om zichzelf ervan te overtuigen dat hij de taak die hij te doen heeft ook uit kan voeren. Hij brengt offers in fysieke inspanning, in tijd die hij niet bij familie en vrienden kan zijn, in afzondering voor studie. Hij is trots als er weer een missie geslaagd is en de mensen weer of nog steeds in vrede en vrijheid kunnen leven.
Maar wacht? Wat doen we met die vrijheid? Wat doen we met onze welvaart?
De vrijheid die er is, bevochten door anderen, beschermen we zo goed dat niemand anders daarin mag delen. De mentaliteit 'wat van mij is is van mij, en van niemand anders'. Want je weet maar nooit wat die ander gaat doen. We sturen militairen naar het buitenland omdat het daar toch wel erg is allemaal. Mensen die hun mening zeggen worden bedreigd, economisch is het ook al niet eerlijk verdeeld. Daardoor vluchten mensen naar andere landen waar het wél goed geregeld is....
Naar Nederland bijvoorbeeld. Waar je, als je wat zegt, stenen door je ruit krijgt. Waar je mening net zo min gewaardeerd wordt als de roep om hulp als zelfs de voedselbanken geen voedsel meer voor je hebben. Waar men steeds meer angst krijgt om ziek te worden omdat men het gewoon niet meer kan betalen. Ziek worden betekend blut raken. En als je blut bent dan heb je niet alleen een probleem, je bent het ook. En problemen hebben we niet in Nederland, dus wordt je doodgezwegen. Is dat wat welvaart doet? Is dat het waard om voor te vechten?....
De geschiedenis gaat zich herhalen...
De vraag is alleen hoe ver we het laten komen. Wordt het zoiets als het Oost-Londen van midden 1800? Armoede, mensen die op straat leven, honger.....In die tijd stond een ander soort soldaat op. Vechtend voor een beter leven van al die arme mensen op straat. En hoe welkom is een kopje soep soms al niet? Hoe lekker kan een warm kopje soep zijn als je dagen lang buiten slaapt en leeft. Hoe goed voelt het als er iemand naar je omkijkt? Hartverwarmend als je merkt dat je niet alleen staat. Ook dat zijn soldaten met een missie.
Het uitdelen van soep en zeep zal denk ik weer vaker voor gaan komen. Gewoon omdat onze maatschappij lijkt af te glijden naar een nieuwe crisis. Het de andere kant op kijken zal op den duur niet meer kunnen. Laat mij dan maar soup (soep) en soap (zeep) uitdelen. Laat mij dan maar soldaat zijn in de volle overtuiging dat de mens van binnen goed is. Dat de mens geliefd is bij God. En als God de mens liefheeft, waarom zou ik dat dan niet doen?
Laten we allemaal goed om ons heen kijken en oog hebben voor mensen die hulp nodig hebben. Durf er ook naar te vragen. Voorkom dat vrienden of bekenden te laat aan de bel trekken. Praat met ze onder het genot van een lekkere warme kom soep.
Strijdend voor vrijheid, strijdend voor gerechtigheid, strijdend voor het evangelie. Het soldaatje aanvaard met passie zijn missie, jullie ook?
Psalm 57:2-3
Wees mij nabij, o God,
en geef mij uw genade,
mijn ziel vindt alleen maar bescherming bij U.
Ik schuil in de schaduw van uw vleugels,
tot het gevaar is geweken.
Ik roep tot God, de Allerhoogste,
die mij bevrijden zal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten