Opnieuw beginnen, of doorgaan?

Het is tweede Paasdag, 2017.
We hebben gisteren gevierd dat Jezus opgestaan is uit de dood, dat Hij de dood heeft overwonnen. We hebben in de bijbel gelezen dat Jezus nadat Hij uit het graf is gegaan, op weg is gegaan naar Zijn discipelen. Onderweg heeft Hij al enkelen mensen aangesproken en Zich laten zien. Stel je dat eens voor.....

Je bent verdrietig, ja, ten einde raad zelfs. De man die een heel volk zou bevrijden, die de loop van de geschiedenis zou gaan veranderen is als een misdadiger aan het kruis gestorven. Je was erbij ! Je hebt Hem zien sterven! Ja, je hebt zelfs meegeholpen Hem van het kruis te halen en Zijn levenloze lichaam in een graf te leggen. Hoe definitief kan iets zijn. Het einde van alle hoop, het einde van een leven dat je tot dat moment kende. Alles zal anders worden. Zeker in die tijd, de strijd met de overheid, met de Romeinen verloren. De discipelen komen bij elkaar om elkaar tot troost te zijn, maar ook om te overleggen hoe nu verder te gaan?

De discipelen weten dat het leven nu volledig anders zal zijn. Nu Jezus gestorven is zijn zij de aan de beurt. Ze weten maar al te goed dat de mensen zich nu op de leerlingen en volgers van Jezus gaan storten. Ze voelen zich niet veilig meer, en sluiten deuren en ramen. Dan komt ineens een vrouw binnen die zegt dat ze Jezus gezien heeft, en niet alleen gezien, maar ook gesproken!
Tja, het is nog maar 3 dagen geleden, ze zal nog wel een beetje in de war zijn van verdriet. Maar dan......ja dan staat er ineens een man in de kamer. Hoe kan dat? De deuren en ramen zijn gesloten en op slot! Ja, dat blijkt Jezus te zijn. Maar......hoe??

De discipelen begrijpen na enige tijd dat het niet stopt bij de kruisiging van Jezus. Het gaat juist door. Het begint nu eigenlijk pas. Nu komt het erop aan, hoeveel hebben ze geleerd van Jezus? Hoe standvastig zijn ze?

Hoeveel momenten hebben we zelf inmiddels niet gehad dat je op een punt in je leven komt dat je denkt van, tja, en hoe nu verder? Hoe moet het nu? Het is zo donker om je heen dat je geen uitweg meer ziet. Het liefst verstop je je en kom je niet meer uit je kamer. Toch is er dan altijd iets wat je doet twijfelen. Je weet dat je niet kunt blijven zitten, dat je wel weer iets moet gaan doen. Maar kun je dat? Het leven wat je hebt gehad, tot dat punt van twijfel, is ingesteld geweest op het leren van vaardigheden die je juist vanaf dat punt weer kunt gebruiken. Denk er maar eens over na. Elke keer als je denkt dat je niet verder kunt, komt er iets langs waar je dankbaar gebruik van kunt maken. Waar of niet? Het is niet altijd makkelijk, maar een uitweg is er. Zo ook voor ons christenen. Ook in deze tijden lijkt het erop dat het geloof steeds verder in een donkere hoek verstopt wordt. Er mag steeds minder, en andere mensen lijken wel feller tegen je geloof te reageren als dat ze eerder deden. Het lijkt erop dat gelovigen, net als vroeger, steeds meer in een hoekje gedreven worden. Weet dan dat ook daar een einde aan komt. Tijden veranderen, wees voorbereid om weer uit je afgesloten kamer te komen en opgewekt en vol vertrouwen opnieuw de wereld in te gaan !

Immers, Jezus leeft!
Toen, nu en voor altijd.