Veroordelen

'Ik heb bijna nooit iets fout gedaan', zegt men

Waarom zijn wij mensen toch zo snel om anderen te veroordelen? Is het misschien zodat we dan onze eigen fouten minder snel zien? Of er in elk geval de aandacht vanaf kunnen leiden? Ik ken niemand die géén fouten heeft gemaakt. Tenminste, niemand die menselijk was. En dan hoor ik nu al mensen denken, dat datgene wat zij gedaan hebben, lang niet zo erg is als wat een ander gedaan heeft.
Nee natuurlijk niet. Een ander heeft het altijd slechter gedaan. De buurvrouw is gescheiden en hertrouwd, en zelf heb je alleen maar een keertje naar de overbuurman gekeken, die je best wel een lekkere vent vind trouwens. Maar dat van de buurvrouw is erger! Is dat zo?

Wij beconcurreren elkaar bijna het vagevuur in. We proberen ons beter voor te doen dan we eigenlijk zijn. In onze ogen 'kleine' dingen verzwijgen we of praten we goed. Zijn we dan niet met misleiding bezig? Met liegen? Met ontkennen? Misschien is het zelfs hoogmoed te noemen? En zijn we dan nog steeds onschuldig?

Dit keer zet ik hier geen Bijbelteksten bij. Volgens mij kennen we die allemaal wel. En ook in ons hart weten we dat we het allemaal doen, ikzelf niet uitgezonderd. Misschien eens tijd voor een beetje zelfreflectie?

Misschien is het tijd om elkaar een troostende schouder te bieden, een ondersteunende arm om een ander heen in plaats van een oorvijg of een klap in de nek. We horen één familie te zijn. Natuurlijk heeft elke familie zijn positieve en negatieve kanten, maar juist familie helpt elkaar daar bij. En dan bedoel ik niet van de wal in de sloot.

Wees voor elkaar een helpende hand, een ruggensteun.
Wees één in Christus!