Maar niemand luistert....
Heb jij soms ook het gevoel dat je iemand iets zegt voor zijn of haar bestwil en dat die persoon dat niet naar je wil luisteren? Dat kan best ontmoedigend zijn. Sterker nog, het kan zelfs kwetsend zijn. Je hebt immers toch het beste met die persoon voor? Of is het ook afhankelijk van hoe de boodschap gebracht wordt?
Zelf hebben wij het niet breed. Stel ik heb het gevoel dat ik iemand moet waarschuwen voor de manier waarop hij met zijn geld omgaat, zou die boodschap overkomen nu ik zelf in de schulden zit?
Stel ik zeg tegen iemand dat hij zijn vrienden moet vergeven, terwijl ik zelf helemaal geen vrienden heb, komt die boodschap dan over denk je?
Hoe moeilijk kan het zijn om een goed bedoelde boodschap aan iemand over te brengen. Hoe je probeert om de opdracht die je van God gekregen hebt uit te voeren, maar iedereen die je een boodschap moet geven, weigert om te luisteren. Het evangelie verkondigen op straat, terwijl iedereen die je voorbij loopt snel even de andere kant op kijkt. Alles om je maar duidelijk te maken dat ze er niets van willen horen.
Dit is in het kort gezegd een beetje het leven van Jeremia. Een kleine honderd jaar eerder had Jesaja dezelfde uitdaging. Een boodschap van God brengen. Vervolgens wil niemand meer iets van je weten, familie, vrienden, kennissen, kortom iedereen die je kent laten je links liggen. De regering luistert niet naar wat je zegt en blijft zijn eigen gang gaan. Je hebt er alles voor over om de ander te helpen, maar steeds opnieuw krijg je nul op je rekest. De aanhouder wint, zeggen we altijd. Jeremia heeft het 40 jaar geprobeerd. Jesaja zelfs 60 jaar. Luisterden de mensen? Nee, natuurlijk niet.
In deze 'moderne' tijd, waarin we alles weten en niemand ons meer iets wijs kan maken, gebeurt hetzelfde nog steeds. Mensen weten het zelf allemaal beter. Waarom zou je een God nodig hebben? De mens kan alles zelf maken. We klonen schapen en zijn bezig met menselijke onderdelen te klonen. "handig voor als er iemand ziek is, dan kun je net als bij een auto er gewoon een nieuw onderdeel inzetten". Alles wel met het oog op straks zelf een compleet mens te maken. Wij mensen denken namelijk dat wij zelf die wijsheid hebben. Om van niets een mens te maken. Men verliest daarbij dan alleen wel uit het oog dat wij mensen altijd met íets moeten beginnen. En waar komt dat iets vandaan?
Hoe reageren mensen als je over abortus begint? Hoe reageren mensen als je het over 'het oordeel' hebt? Hoe reageer je zelf als je iemand hierover ziet of hoort praten? Keer je dan ook snel je hoofd af? "Dat wil ik niet horen, het komt wel goed. Ik regel mijn eigen leven".
Soms denk ik wel eens dat het geloof steeds meer op de achtergrond wordt gedrukt. Onze kinderen leren onwaarheden op school over de geschiedenis. Godsdienst wordt al lang niet meer gegeven. De bijbel verdwijnt uit de regeringskamers. "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig" hoor je bijna niet meer tegenwoordig. Wel de woorden "Dat beloof ik". En we weten allemaal wat menselijke beloften waard zijn. Juist omdat we die beloften vaak niet na kunnen komen hebben we de hulp van God nodig. "Zo waarlijk helpe mij God Almachtig".
Hoe graag we het ook willen, of hoe zeker we ook van onze zaak zijn, wij mensen maken nu eenmaal fouten. We kunnen het niet alleen. Echt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten