Rijdend

 

Rijdend

Al rijdend tuur ik in de verte....Zand is wat ik zie. Af en toe een lemen huisje waar hier en daar wat gaten in zitten. De bewoners lijkt het niet te deren. Zij houden ons in de gaten. Als blijkt dat we doorrijden gaan de mensen verder met hun bezigheden. Aan de andere kant van de weg zie ik achter een wal van zand rook komen. Zwarte rook. Dat moet weer een olieveld zijn wat in de brand gestoken is. Daar hebben we er al meerderen van gezien. Soms ziet het er allemaal zo troosteloos uit. Zand, kapotte huizen, een station met beschoten treinstellen. Triest. Om niet helemaal gek te worden bedenk ik me dat we hier goede dingen doen. We hebben geholpen om een weeshuis voor meisjes opnieuw op gang te brengen. Zeker in deze gebieden hebben meisjes die alleen zijn weinig kansen. Dat voelt best een beetje goed, om iets goeds te doen. En toch veranderd daar de zanderige omgeving niet van. 

We leven ook hier nu in een maatschappij die uit zand bestaat. Hoe ver je ook kijkt. Het groen is er een beetje vanaf. En niet iedereen kan daar tegen. Sommige mensen draaien door als ze een tijd lang geen plantje zien. Zij kunnen zich niet voorstellen dat het in de toekomst weer mooi begroeid kan zijn allemaal, als we nu even leven met een zanderige omgeving. Sommigen vinden dat een ander prima in zand kan leven, maar zij toch nog steeds recht hebben op hun eigen paleisje. Persoonlijk loop ik dan liever door het zand naar de mensen waarvan hun kleine huisje kapotgeschoten is, en probeer ik te helpen dat huisje te repareren. Ook al ben ik het niet geweest die het kapot gemaakt heeft. 

Laten we onze zandbril opzetten en door de zandstorm heen kijken waar we kunnen helpen en op welke manier. Soms moet je inderdaad een kapje voor je mond doen, geloof me, zand in je mond is niet prettig. Soms moet je je beschermen tegen de zandstorm. Schuilen kan niet altijd dus een goede persoonlijke bescherming is zeker nodig. Je kunt immers niemand helpen als je zelf gewond raakt of ziek wordt? 

Wil je weer in je paleisje wonen? Kom dan eerst van je troon en help de anderen. Hoe eerder we allemaal door de storm heen zijn, hoe eerder jij weer op je stoeltje kan gaan zitten kijken naar anderen. Samen zijn we één !