Luisteren. Het puur en alleen luisteren is misschien wel het moeilijkste dat er is. Maar het kan ook heel mooi en zeker rustgevend zijn. Denk maar eens aan een mooie zonnige dag. Je loopt in het bos en je neemt even de tijd om in het gras te gaan zitten. Je doet je ogen dicht en luistert naar de natuur om je heen. De wind die zacht tussen de bladeren door waait. Vogels die ieder nog mooier dan de ander willen fluiten. Het geeft gewoon nieuwe energie. Hetzelfde trouwens voor een dagje aan het strand. Luister maar eens naar de levende oceaan, het water dat steeds opnieuw probeert aan land te komen. De meeuwen die tegen de waterlijn roepen dat deze het toch niet red.
En dan de stilte. Wat hoor je als je in volledige stilte zit?
Het is niet te omschrijven, maar ook in stilte hoor je 'iets'. Probeer maar eens een hele stille plek te vinden, en ga dan eens goed luisteren. Het is nooit helemaal stil, je hoort altijd wel iets.
Ondanks dat we het op elk moment van de dag doen, luisteren, is het zoals in het begin al gezegd waarschijnlijk het moeilijkste wat er is. Kijk maar een naar je kinderen. Jij verteld dat ze iets niet mogen doen, en wat doen ze dan juist vaak wel? Precies datgene waarvan jij hebt gezegd dat ze het niet moeten doen.
Luisteren is dus eigenlijk ook gehoorzamen. Luisteren is horen wat er gezegd wordt, en er ook over nadenken. Dus niet alleen maar aanhoren. Dat is typisch voor de dingen die het ene oor in gaan, en het andere weer uit zoals we zeggen. Dan hoor je wel, maar luister je niet. We hebben allemaal wel van die voorbeelden.
"Wat zou ik doen? Heb ik dat gezegd? Kan het me niet herinneren."
Wij mensen hebben het altijd al moeilijk gehad met luisteren. Je ziet het tegenwoordig nog steeds dagelijks in de Tweede Kamer. Politici zijn zeer goed in het "selectief " luisteren. Alleen datgene horen wat jezelf goed uit komt. Door de hele geschiedenis heen zijn voorbeelden te over te vinden van mensen die wel horen, maar niet helemaal goed luisteren. En dat weten we omdat er vaak niet veel goeds van komt.
Zijn er voorbeelden van mensen die wél geluisterd hebben, en daardoor de wereld veranderd hebben? Mensen die niet hun eigen ding gedaan hebben? Ik kan er zo maar één opnoemen. Jezus.
Hij luisterde wél naar Zijn Vader. Hij hoorde niet alleen, maar luisterde ook en handelde er daarom ook naar. Wat is er dan eigenlijk nodig om datgene wat je hoort ook daadwerkelijk te gaan uitvoeren? Moet je het alleen horen om het te gaan doen? Je moet naar mijn idee diegene die jou iets verteld ook vertrouwen om het aan te nemen en dan ook te gaan doen. Zonder vertrouwen hoor je wel, maar luister je er dan ook naar? Of zeg je dan al snel " Het zal wel. Ik wil het eerst zeker weten voor ik naar je luister". En dan gaan we het vaak nog even bij iemand navragen die we meer vertrouwen. Klopt, of niet? Dus naast het daadwerkelijk luisteren is vertrouwen ook heel belangrijk. Eigenlijk gaat het dus samen.
Jezus vertrouwde op Zijn Vader. Hij vertrouwde Hem zelfs Zijn leven toe!
Op Zijn beurt vertrouwde Jezus de discipelen om de lessen van de Vader door te geven aan alle volken op de wereld. Wat een taak is dat geweest. Jezus die langs loopt, jou aan het werk ziet en tegen je zegt: " Kom, volg Mij." Zou jij dan net zo makkelijk alles aan de kant zetten en zonder twijfel Hem volgen? Wat een vertrouwen hebben de discipelen op dat moment in Jezus. Ze horen, luisteren én gehoorzamen direct.
Kijk ook maar eens naar Mattheüs 14:28-31. Jezus loopt over het water en Petrus wil, om zeker te weten dat het Jezus is en geen geest die daar loopt, dat Jezus hem roept om naar Hem toe te lopen. Jezus roept hierop Petrus en hij stapt uit de boot, en loopt naar Jezus toe. Petrus hoort Jezus, hij luistert naar Jezus en hij vertrouwd Jezus. Daarom kan hij naar Jezus toe lopen over het water. Op het moment dat Petrus gaat twijfelen, zinkt hij. Naast luisteren is vertrouwen dus ook heel erg belangrijk. Het klinkt zo moeilijk, en eigenlijk is het precies dat wat wij altijd gedaan hebben toen wij mensen nog klein waren. Je luisterde altijd naar wat je ouders zeiden. Tenminste, het eerste jaar zeg maar. Het vertrouwen dat een klein kind heeft is het vertrouwen dat God wil dat je in Hem hebt. Als je Vader zegt dat je niet moet oversteken, dan vertrouw je erop dat Hij de waarheid zegt. En steek je niet over. Simpel toch?
Alleen doordat God ons ook een eigen wil en mening heeft gegeven, gaat het nogal eens mis. "Hoezo niet oversteken? Ik moet aan de overkant zijn, en snel ook, anders kom ik te laat! Ik ga gewoon, God heeft het vast niet goed. Ik zie helemaal geen verkeer aan komen!" Je hoort God wel, alleen luister je niet omdat je meer vertrouwen in je eigen mening stelt, dan in het oordeel van God. Stel je eens voor dat je dat vroeger bij je eigen vader gedaan zou hebben. Bij de meeste vaders valt zoiets niet goed, en zou hij je in je kraag gegrepen hebben om je weer op de stoep te trekken. Als je dat maar vaak genoeg doet, dan heeft je vader op een gegeven moment iets van:" Het heeft geen zin iets te zeggen, je luistert toch niet. Ga lekker je gang en zoek het maar uit." Dan heb je het al wel erg bont gemaakt denk ik, maar het komt voor. God laat je ook vrij om je eigen keuzes te maken. Alleen kun je altijd naar Hem terug als je inziet dat je het niet goed gedaan hebt. Lees Lukas 15 maar eens door. Twee voorbeelden van 'ongehoorzaamheid', maar elk van deze weglopers of verdwaalden wordt actief door God gezocht, gevonden en teruggebracht.
Inderdaad, God de Vader zoekt de verdwaalden op! Het enige wat wij hoeven te doen om terug geleid te worden naar de kudde is:
Horen - Luisteren - Vertrouwen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten